The Voice

De naklets (week 5)

Je moet weten dat ik niet zo’n trouwe kijker van The Voice ben. Ja, ik weet het, ik moet me schamen. Ik lees trouwens wel áltijd de Naklets van May, dus ik hoop dat je me daar weer wat voor credits geeft. Heus dat ik mijn portie Voice-uurtjes wel heb gehad in mijn leven en die van The Voice Kids trouwens ook. Nu krijg ik vooral de pre-blind audition mee op Radio 538. Daar sturen ze op vrijdagochtend altijd al even een kandidaat langs. Zat ik zomaar ineens keihard te janken gisterochtend in de auto. Echt, de traaaanen over m’n wangen. Het is goed dat ik een beetje file had, want ik zag door de tranen geen stoplicht meer. Ze hadden Demi gestuurd, dus ik maakte geen schijn van kans met m’n waterlanders. Als je gisteravond ook keek, dan weet je wat ik bedoel.

Maar wat ik hier dan doe? Ik neem deze week de honneurs van May waar. Een hele eer, want zij kijkt altijd met la grande familia, dus ik ben nú al in de minderheid. May ging gister op chic in gala voor de Krajicek Foundation. Weet je ook even hoe dat zit. Terug naar The Voice, wat ik speciaal voor jullie keek. Handen aan de knoppen, stoelen gedraaid: let’s go.

Heavenly, niet te verwarren met Heavendy. Volgens haar moeder timmert ze leuk aan de weg. Vind ik ook, met haar fro. Hoe cool is die? Ali en Anouk tikken bij de laatste ademteug de knoppen aan en ze is door. Ali B voelt verwantschap door de woonplaats en ratelt wat over carpoolen en net iets duurder wonen. Dus surprise, surprise: Heavenly kiest voor Anouk.

Zoals ik net zei heb ik TVOH dus even gemist. Ik word daarom ont-zet-tend afgeleid door dat kijkraam. Artis is er niets bij.

De Nederlandse cupsong, ik was bijna vergeten dat die bestond. Bijna. Lijkt me toch een dingetje dat je op iedere verjaardag die cupsong weer uit het stof moet halen, maar Iris glimlacht en cupt wat weg voor Martijn. Heel sportief allemaal. Gelukkig bestraft ze hem nog wel even met een u-tje, ha. ‘Kleine Jongen’ van Hazes had ik dan weer even niet aan zien komen, maar ze zingt het zuiver. En netjes. Eens met de jury, want ook die vindt het wat saai en wat te snurk. Ali brengt haar aan het lachen en huilen, want draait toch maar weer. Van Anouk had het allemaal wat ranziger gemogen. Persoonlijk vind ik ook dat dit lied moet ruiken naar bier en, ook al ben ik gestopt, een sigaret. Maar meid, wat maakt het uit, je bent binnen.

Had je bij Kevin ook de neiging om met een bak chips en een fles wijn door de woonkamer te dansen? Ik wel. Anouk ook, ik zag het aan die schoudermove die ze deed. Maakt mij het uit dat Kevin de derrière van de neushoorn is bij de musical The Lion King. Of groot gras. Of het grasveld. Die vriend van hem deed niet onder qua volume in de glazen box langs de zijlijn van de studio, holy guacamoly, wat een geluid. Waylon drukt, maar vond de hoge noot wat overdreven. Sanne was wél gecharmeerd, maar Anouk gaat er met de buit vandoor. Ik zei toch: die schoudermove. En ‘hoezo backing?’; inderdaad, Wendy. Wat deed je daar even een lekker hip dansje tussendoor trouwens.

Enter Jaclyn born in the USA, die de avond een oranje tintje geeft. Oranje jurk, oranje lip, wat opera tussendoor en dan zingt ze ineens Natasha Bedingfield. Even wil ik dat de coaches drukken omdat haar familie zo aandoenlijk staat te deinen en een Amerikaanse cheers laat horen. Sanne onderstreept haar optreden met een ‘net niet’ en drukt. Oké, knipperdeknipper. Hallo, Sanne? Ging ik naar de wc en kwam ik bij een andere auditie terug? Nee hoor. Anouk krijgt de slappe lach, want Sanne stottert stug door in het Engels. Maar die gunt Anouk haar gein. Martijn sluit dit merkwaardige optreden af met de woorden: ‘I’m just a toevallige passant.’ En zo is het.

En dan staat Jamai ineens in je woonkamer met z’n confettikanon. Weet je hoe lang je daarvan moet stofzuigen? Lindy is de flauwste niet en waant zich onbespied achterin de auto met het aantrekken van een kek shirtje, militair jasje en haar lievelingsjeans, maar helaas was de cameraman mee. Het vriendinnetje in het midden op de achterbank bevestigt maar weer even waarom je daar nooit moet gaan zitten. Daar krijg je ouderwetse wijdbeense reporten van. Lindy doet een shout-out naar haar ex, Waylon denkt dat het alwéér over hem gaat. Nee, Waylon. Oh, klein nieuwsbulletin tussendoor: Waylon is met Bibi. Je weet wel, van Oh Oh Cherso. Ja. Echt. Ook die had ik niet aan zien komen, maar dat is wel vaker het geval vanavond. Lindy verlaat ondertussen het podium zonder resultaat. Goddank zijn er wat benzinekosten bespaard door Jamais chauffeurskunsten.

Nina de rockchick doet wat van Muse. Vind ik ballen hebben als én Waylon én Sanne én Anouk op de stoelen zitten. Ali lijkt me niet zo’n Muse-man. Ik pleit meteen ook maar bij mijn incidentele optreden als uw reporter voor transparantie in de juryrapporten, want ik wil zó graag weten wat d’n Waylon allemaal op het papier krabbelt. Anina, uh Nina, klonk volgens hem alsof iemand haar wilde pakken. Sanne, altijd even scherp, doet het je in ieder geval nie-na. Uit pure wanhoop kiest Nina dan toch maar voor Anouk, die meteen maar ruzie met haar begint te zoeken. Hè, gezellig. Als bonus mogen jullie nooit bij Ali op zijn verjaardagspartijtje komen. Wat jammer is, want ik vermoed zomaar dat Ali en zijn vrienden er bijzonder vermakelijke partijtjes op nahouden. Ik zou geen nee zeggen tegen een uitnodiging.

I wannaaaa fly away-he-he-hey. Recht achter Anouk aan de studio uit als het even kan. Casita stond achter Beyoncé, met reden, blijkt nu. Het achtergrondspecialisme zit ‘m de loopjes en de loepjes en dat klinkt minder aangenaam als solo. Of zoals Anouk zegt wat wij denken: ‘Jesus Christ.’ Niet aardig, maar eerlijk… Heb je niet even met Sanne Hans meege-heee-jeee-jeeeet, om te kijken wie de langste adem had? Jawel.

Jamai drentelt ondertussen door het Rijksmuseum voor zijn nieuwste programma Art Fart. Ik opteer ervoor dat dit programma de buis haalt: cultureel vermaak op niveau. Het musicalgehalte is bijzonder hoog deze avond, want ook Jeroen stond in een Disney op de bühne: Beauty and the Beast dit keer. Ik vind hem daar toch te lievig voor. Waylon is inmiddels in de running als antidrukker van de avond, maar ineens doet hij het tóch. Hij wil Jeroen. Jeroen wil hem niet. Anouk wil hem op haar beurt weer niet. Ali denkt dat hij Robert heet. Sanne is de lachende derde en sleept hem haar stal binnen. Waarschijnlijk met een enge The Voice of HolHand. Ha. Sweet dreams, Jeroen.

Geen uitzending zonder wat verfijnde gospel. Soraya zong al eens op de EO-Jongerendag. Blast from the past, want vroeger ging de vrome helft van mijn middelbare schoolklas daar ook de Heer toezingen. Soraya zet het oranjethema vanavond voort met haar jasje en een ietwat knellend, zwart truitje. Kniesoor, Waylon wil haar.

Adu met, jawel, oranje bril rapt het podium op. Ik deins wat terug op de bank, de jury deinst wat terug bij die ene valse die jij ook vast hoorde. It ain’t my fault. Correctie: dat is het wel. Adieu Adu.

Het lekkerste bewaren de makers alweer voor het laatst. Gevalletje dan weet je zeker dat de kijkers het twee uur lang volhouden. Ik denk erover om een Demi-fanclub op te richten. Tissues op tafel, aansteker in de lucht en snotteren maar. Bam, Ali, bam, Waylon (leuke touch met dat been), bam, Sanne, bam, en daar hebben we Anouk ook. Waylon wil de blues met je ontdekken, maar hij steekt wat lafjes af bij de veroveringspoging van Ali die Vincenzo zijn geïnvesteerde euro’s terug laat verdienen. Demi wordt verliefd, wij worden allemaal verliefd op Demi en op de vocalen van Vincenzo. Het werkt. Anouk heeft jammer genoeg geen stal vol jongens, maar misschien krijg je het wel warm van meisjes? Ali geeft nog een zetje met dat ‘ie in dat geval ook wel een Ali-bi voor je in de aanbieding heeft en klaar is Demi.

Vergeef me dat ik zo lang van stof was, maar dat zijn de makers van TVOH ook dus daar ben je vast aan gewend. May, ik geef het stokje weer terug. En nu maar hopen dat ik vannacht niet droom over The Voice of HolHand.

PS: volgende week kijk ik weer, beloofd.