Waarom een break-up in je twenties goed voor je is

Hartenbreuk, die staat sowieso heel hoog op mijn lijstje van allervervelendste (ik wilde hier eigenlijk een scheldwoord schrijven maar laten we het chic houden) dingen die je kan meemaken. En een unrequited love (dat is dus onbeantwoorde liefde, maar dat klinkt zo saai), die vind je daar ook tussen. But given, dat is vaak ook een reden voor een relatiebreuk. En alhoewel ik héél graag clichés wil vermijden als het om de liefde gaat (of gewoon clichés in general), gooi ik er toch eentje in. Want deal je met hartenbreuk? Then time really does heal all wounds.

Ooit lang lang gelee dacht ik oprecht dat mijn high school vriendje en ik forever waren. Dat we zouden trouwen, kindjes kregen, the whole shebang. Maar toch besloten we dat het not meant to be was. Ik weet nog heel goed dat mijn moeder destijds een opmerking maakte dat het goed voor me was, vrijgezel zijn, met andere mannen daten, kijken wat voor leuks (en minder leuks) er allemaal rondloopt. En eerlijk? Gelijk had ze.

Oprecht vind ik het nog steeds romantisch als ik verhalen hoor van mensen die nog steeds zielsgelukkig zijn met hun eerste liefdes. Hopeloos romantisch zelfs, en ook hartstikke zeldzaam. Maar een relatiebreuk (of meerdere) in je twenties is zo slecht nog niet. En wel hierom:

Je ontdekt wie je bent

Dit is het decennia waarin je echt volwassen wordt. Je hebt je studie waarschijnlijk net afgerond (of bijna), je krijgt je eerste echte mensenbaan, financieel moet je opeens voor jezelf gaan zorgen en je wordt voor het eerst geconfronteerd met de horror van de Belastingdienst. Een break-up helpt je op emotioneel vlak volwassen worden, want je gaat van een hoogtepunt door een diep dal en leert zo omgaan met je eigen emoties. Heb je een paar mislukte relaties achter de rug? Dan is de kans groot dat je in ieder geval wel een goed beeld hebt van wie jíj nu precies bent als persoon. Jouw waardes, jouw krachten… Dat ‘Eat, Pray, Love’-gebeuren heb je in ieder geval niet meer nodig.

‘your twenties are your selfish years’

Je komt erachter wat je wel zoekt in een partner… en wat je niet zoekt

Mijn moeilijkste break-up was toen ik 25 was. Hij had zo zijn twijfels of we wel bij elkaar pasten, ik wilde niks liever dan weg uit de stad waar ik voor hem was gebleven. So we parted our ways. Met veel verdriet, want ook al moet je het niet zo zien, het beëindigen van een relatie voelt als een mislukking. Maar toch is elk relatie en elke sukkel die je in je jaren twintig datet het wel weer waard, want via trial and error kom je erachter waar je zelf het allergelukkigst van wordt en wat het is wat je zoekt in een partner for life. Dus, om even wat woorden van Kanye West te lenen: ‘let’s have a toast for the douchebags, let’s have a toast for the a**holes, let’s have a toast for the scumbags.’ Proost.

Je bent sterker dan je denkt

Iets met mending your own broken pieces. Jazekerrr ben ik hier weer even met een clichétje. But anyways, jij en jouw boy zijn uit elkaar. Je voelt je kaa-uu-tee, je denkt dat je wereld uit elkaar valt. Maar hey girl, you made it. Al die stukken heb je mooi weer opgeraapt en opgebouwd, naar eigen wens en je bent er nog. Better than ever. Zonder al het slechte leer je nooit het goede te waarderen (ding ding ding, driemaal cliché is scheepsrecht). En dat weet jij nu als geen ander.

Zie je wel, er is een reden dat men altijd zegt: ‘Your twenties are your selfish years.’ Maak er ge(of mis)bruik van.