WAAROM JE EMPATHIE HEBT

(OF NIET)

Mijn beste vriendinnetje belde gisteren, maar ik was nog vlijtig aan de tik ter redactie. Ik had dinsdag zo’n echte offday moet je weten. Drie uur in de file, het restaurant belde om mijn Valentijnsdiner te cancelen, ik morste nagellak op mijn bureau en in general liep alles wat in mineur en vooral niet zoals het moest.

In die drie uur file appte ik vriendinlief of ze kon bellen, maar die rende zich rot op kantoor (logisch, het was vijf voor negen op de dinsdagochtend). En daarom belde ze terug op een moment dat ik weer helemaal in balans was en ook nog eens buitensporig vrolijk. Ze zei alleen maar: ‘Kun je bellen?’ En ik zei alleen maar: ‘Ik ben nog op mijn werk.’ En in die twee zinnen plus de juiste pauzes wisten we allebei dat a. ik weer oké was en b. dat zij zich zorgen om mij maakte. Soms zeg je iets door niets te zeggen. En het is natuurlijk superlogisch dat je bestie dat snapt, maar je hebt ook van die überempathische mensen die je eigenlijk helemaal niet kent en die al je diepe roerselen zomaar doorzien.

No worries als je bedje gespreid was, want empathie valt te trainen

Empathie, het is bijna ongrijpbaar. Waarom heb je het, hoe komt het dat je dit voelt en waarom snapt de ene mens je zonder te praten en moet je bij de ander een duizend pagina’s tellende gebruiksaanwijzing aanzwengelen? Nou, daar zit dus een logica achter en die gaat je best een beetje verbazen (deed het bij mij wel). Uit onderzoek van de Arizona State University blijkt dat mensen die minder geld hebben meer aan anderen denken. Ze leven makkelijker mee, adopteren je gevoelens sneller en kunnen zich beter in iemand anders verplaatsen. En het zit ‘m allemaal in dat hersenpanneke van je.

Als je in een lagere of juist hogere sociale klasse opgroeit (voor zover we die in ons land nog kennen), dan reageren je hersenen anders. Mensen die welgesteld opgroeien, traceren pijn bij een ander minder snel. En ze dachten zelf eigenlijk dat ze empathischer waren dan de minderbedeelde, opgroeiende medemens. Dit zag neurowetenschapper Michael Varnum allemaal terug in zijn onderzoek naar het specifieke vermogen. Kom je uit een lagere sociale klasse, dan ben je getraind in het veranderen van een gezichtsuitdrukking. De verklaring hiervoor is waarschijnlijk dat rijkere mensen minder afhankelijk zijn van wat anderen van hen denken.

De financiële situatie waar je in opgroeide kán dus invloed hebben op hoe snel je de gevoelens van je medemens leest. Maar no worries als je bedje gespreid was, want empathie valt te trainen. Probeer je je eens bewust in te leven in iemand anders, focus je op de kunst van het luisteren in een gesprek of zeg je comfort zone gedag en stort je in een nieuwe cultuur. En het is natuurlijk geen garantie als hij of zij opgroeide in een andere sociale klasse, want dan kan het nog net zo’n ongevoelige pannenkoek zijn. Just sayin’.

Bron: Eva Jinek