Waarom we huilen

(en dan vooral met een wijntje op)

Neem een Airbnb in Parijs, zet daar team Amayzine in weg en je krijgt een borreltafel waar de gemiddelde Fransman apetrots op is. En dan natuurlijk begeleid door een goed glas rood of wit. Als je stiekem om een hoekje had gekeken was je getuige geweest van 18 bewegende handen, 9 non-stop kletsende monden, kreten, opspringende meisjes, o-ver-al nonchalant rondslingerende hakken, een danspas op links en flessen wijn die doorgegeven werden en vooruit, ook een karafje water.  En was je nog even blijven hangen, dan had je de eerste tranentrekker via YouTube binnen zien komen. ‘Ne me quitte pas’ vertolkt door Juliette bij het Prinsengrachtconcert, daarna een ‘Mag ik dan bij jou’ van Claudia de Breij en toen kwam Dinands lied voor Guusje Nederhorst: ‘Dreamer’. Huilen, natuurlijk.

Daar kwam de eerste traan bij onze stoere Daan, Simoon greep een tissue en mijn ogen voorzag ik van een goede glans (ik ben een slechte huiler in gezelschap, alleen kan ik het trouwens prrrrima en hard). Hoe komt het toch dat we bij consumptie van wijn a) emotioneel worden en b) heule heule zielige liedjes gaan luisteren en ze met een beetje pech c) op luid volume meezingen? Ik durf nu meteen toe te geven dat dit soort situaties minimaal eens per jaar in mijn leven de revue passeren. Dit keer was dus mijn eerste keer binnen de Amayzine family.

Komt allemaal door de benevelde toestand van je frontale cortex

Hoe dat komt? Dat wijntje heeft vóóral invloed op de frontale cortex in de hersenpan. En jawel, dat is het deel waar de controle over jezelf en je sociale functioneren in opgeslagen ligt. Op het moment dat je die zelfcontrole in benevelde toestand brengt, dan verdwijnen je remmingen en neemt de kans op impulsief handelen toe. Kijk, daar heb je de boosdoener van het in koor heel hard huilen bij zielige liedjes, het ineens een knuffelaar worden (terwijl je dat normaal never nooit bent, hallo ik hier) en het dansen op de bar.

Dus als je bij de vrijdagmiddagborrel snikkend en snotterend je chef om de hals vliegt als Robbie Williams met ‘Angels’ door de speakers knalt, is normaal. Komt allemaal door de benevelde toestand van je frontale cortex. En nu maar hopen dat die van je cheffie net zo onder invloed is als die van jou.