Wat het leven makkelijk maakt

(en waar we te weinig op proosten)

Weet je, ik stuur wel even een Tikkie. Die docu over Lady Di neem ik op en ik moet mijn parkeer-app nog even aanslingeren. Dit soort dingen zei ik 10 jaar terug niet, want toen had ik géén idee dat de Tikkie ooit zou bestaan of dat ik via mijn telefoon mijn voiture kon parkeren. Man, had dat even adembenemend veel boetes gescheeld.

Eigenlijk gebruiken we iedere dag allerhande uitvindingen, maar geven we ze niet genoeg props, cudoos (voor als je ze nog kent uit de sugababes-en-superdudes-tijd) en meer van dat oldschool materiaal. Wat, denk je dan? Nou, dit bijvoorbeeld.

Netflix, lijkt me logisch

Uit sentimentele overwegingen heb ik een kast vol met zilveren schijfjes, want weet je hoeveel euro we aan die dvd’s gespendeerd hebben? Niet dat er ook maar zo’n zilveren ding het apparaat bereikt, want films en series kijken we op Netflix. Bingewatchen, stel je eens een leven voor zonder. Dat bedoel ik: waardeer meer.

Foto’s maken met je telefoon

Die avond gone wrong moest zorgvuldig in de bovenkamer opgeslagen worden, want je had níets om bewijsmateriaal mee te maken. Nu beleef ik ieders avond gone wrong live mee via Insta Stories (hi Elke). En die van mezelf hou ik veilig in mijn filmrol.

TringTring

Als het op vrijdagmiddag ineens een grandioos idee lijkt om je complete vriendenschare ’s avonds op de bank te parkeren, maar je nog geen uitgedroogd crackertje in de kast hebt liggen en je tot zes achter je bureau zit. TringTring is je vriend. Laat je gewoon heerlijk biologisch hapjes door Sammie of Michael of hoe die vriendelijke bezorger ook heet en op kantoor bezorgen. En wijn, dat ook.

Appie die je zo de keuken in schuift

Over boodschappen gesproken. Ik kan het me niet heugen dat ik de aaa-haaa vanbinnen heb gezien. Klinkt misschien in en in verwend, maar makkelijk is het ook. Voor die vijf euro bezorgkosten krijg ik mijn auto niet gestart en naar de supermarkt in het volgende durpje gereden. Scheelt zeker anderhalf uur op mijn vrije zaterdag én een chagrijnige vriend, dat is pure winst.

Boetevrij parkeren

Ik was altijd zo’n troela die tien minuten te laat bij haar auto aan kwam rennen. Stond die beambte alweer vlijtig zo’n geel briefje onder mijn ruitenwisser te wurmen. De parkeer-app scheelt me zo een designertas aan bonnen op jaarbasis. Geen idee wat ik tegenwoordig met dat geld doe, want die tas is er nog steeds niet.

Interactief staaltje tv

Als klein ding zat ik op de poef voor het vierkante kastje om hem te bedienen. Videobanden moest je terugspoelen voordat ze terug moesten naar de videotheek. En als je vijf minuten te laat was met inschakelen had je de cliffhanger van je lievelingssoap finaaaaal gemist. Nu ga je plassen op je eigen tijd, zet je die serie op pauze om de olijven te pakken en als je iets gemist hebt dan kijk je het terug. Interactieve tv, ik hou van je.

Tikkie, jij bent ‘m

De wanbetalers onder je vrienden haten dit kleine, handige appje. Ik vind het een genot. Liepen de broodjes bij de lunch uit de klauwen? Je stuurt een tikkie in de groepsapp. Oh, en dan die melding als jijzelf of iemand heeft afgetikt. Het is een feest en het scheelt wat gegrom, gegrauw en dwingende reminders.

Oh ja, en hulde aan de vaatwasser. Sinds de verhuizing moet ik weer met m’n handen in het sop en nu weet ik ineens weer hoe intens gelukkig ik van dit stukje techniek word.