Wat je herkent als je boodschappen doet met je vent

“Nee joh, ik ga wel even alleen. Kun jij lekker thuisblijven,” zegt hij. “Maar we kunnen toch ook gezellig samen gaan?” reageert mijn buitengesloten zielige kind vanbinnen. “Ja, kan ook, maar dan duurt het zo lang.” HA. Dus daaaar komt de aap uit de mouw, you son of a bastard.

Je moet weten dat ik me niet zomaar uit het veld laat slaan. Dus ga ik mee. En nog geen tien minuten later staan we te kibbelen in de Jumbo over wat de pot die avond zal schaffen. De supermarkt met je boy, het is een feestje. En wel hierom:

De illusie

Het hele idee van ‘samen gezellie boodschapjes doen’ klinkt hartstikke leuk. Romantisch bijna. Maar in werkelijkheid bén je helemaal niet samen. Want jullie weten allemaal: na een minuut ben je elkaar kwijt, doe je allebei gehypnotiseerd je eigen ding en zie je elkaar wel weer ergens bij de kassa. De illusie.

Een van de twee vergeet standaard ‘het lijstje’

Wat al meteen situeert in wrijving. “JA, MAAR JIJ ZOU ‘M MEENEMEN, TOCH?!”

Nog erger: geen lijst hebben

Do Not. Try. This. At Home. Als m’n lief en ik dus géén plan hebben, is de supermarkt een plek waar je beter niet veel kunt zinn. Ter plekke bedenkt hij zich ineens dat hij toch wel SUPER erg veel zin heeft in rode kool. Lust ik niet. Ik wil kaasfondue. Lust hij niet. Hij wil iets met sperziebonen. Ga ik van kotsen. Ik wil zelf mosselen met kerriesaus maken. Gaat hij letterlijk van kotsen.

Merken-issues

Ik gooi alle A-merken (die heel slim op ooghoogte liggen) in het mandje en meneer begint te miepen over het feit dat alles wat ík altijd uitkies zo duur wordt. Maar je snapt toch ook wel dat ik die smoezelige huismerkpindakaas laat liggen en kies voor Calvé? Net als Nutella. Of Bugles. Of Magnums. Je neemt er niet de nepversies van. Sommige dingen DOE je gewoon niet, oké?

De discussie: wie betaalt?

Blijft ook een dingetje. Als het even kan vermijd ik de situatie dat iemand anders überhaupt ooit iets voor me betaalt. Iets met Beyoncé en windblowers and I’m a surviver, strong independent woman en shit. De huisregel om het te fixen? Degene die het rijkst is op dat moment betaalt. Fair enough.

Zeefhoofden

Dus we moesten kattenvoer kopen, tandpasta en nieuwe wc-rollen, maar waarmee komen we thuis? Eten waarmee een gemiddeld gezin voor een maand kan eten, hele driegangenmenu’s, toastjes en kaas en Oreo-koekjes en ALLES behalve goddomme dat wat we nodig hadden. En dan elkaar de schuld geven hè? Zucht.

Maar ook: de victorie

Als we hebben besloten niet naar links of naar rechts te kijken. Alles in het mandje knallen waarvoor we kwamen en óók nog eens goedkoop uit zijn. YEAH HIGH FIVE! Billendansje. Lekker bezig bebe, ooit op een dag leren we het.

Bron beeld: Pinterest