ZO GA JE MET DIE

ROTOPMERKING OM

“Blauw staat jou zoooo te gek en wat zit je make-up vandaag wél goed, zeg.” Heerlijk hè, die complimenten? Die moet je normaliter ook als de wiedeweerga in je zak steken, maar dat gaat dan weer niet op als je die dag een nogal uitgesproken gele top draagt en dan zeg ik nog niks over je make-upje. Het is gewoon verkapte kritiek, een stiekeme steek onder water en de vrijgevige complimentengever zegt eigenlijk dat geel je dus ruk staat. Sorry, don’t shoot the messenger, iemand moet het zeggen.

Soms neem je een opmerking in ontvangst en dan raak je daar een beetje van van de war. Je weet wel, het líjkt lief en zo is het ook wel ingepakt en aangekleed, maar ondertussen is het gewoon een rotopmerking. Basta, niks meer, niks minder. Ben je ook meteen van je à propos, want – huh – was dit nou een aardige daad of was dit toch geniepig gemeen? Kom je na een etmaal pas achter dat je ontzettend gedist bent. Maar als je onderbuik twijfelt over het gezegde, dan mag je een wedje leggen dat het niet lief is. Je onderbuikgevoel a.k.a. je intuïtie is namelijk de graadmeter in dit soort situaties. Ja, de één is wat teergevoelig en merkt het gepruts in de buik wat sneller op dan de ander, maar feit blijft dat je intuïtie het je zegt. En geef toe, hoe vaak heeft die het mis? Ik zeg het maar even.

Dingen die jij afdoet als steekjes zijn vaak niet zo onschuldig, het kan zelfs verbale agressie zijn. Nou, nou, nou… Maar zó erg was het toch niet? Jawel. Jij voelt je niet comfi bij wat de persoon tegen je zegt en daarmee gaat hij of zij een grens over, dus mag je het onder die kop scharen.

Krijg je opmerkingen uit dit scala rond je oren? Krabbel er dan maar eens stevig achter en luister gewoon maar naar die onderbuik. Vertelt Marion je hier wat je daarmee moet doen.

1. Nee laat maar, hier kan jij me niet bij helpen. Oempf.
2. Ik vind een rok je zó goed staan. Met de groetjes van de vrouw in de jeans.
3. Oh, wat een aparte jurk heb je aan. Vind ik niets voor jou, maar meer voor haar. Bambambam, een drie-in-eentje, dames en heren.
4. Lil krijgt bovenstaande trouwens ook weleens in de broekenvorm en dat klinkt zo: ‘Oooh, wat heb je een aparte broek aan.’ Nou, Lil… Ik love ‘m gewoon.
5. Dat doe ik wel voor je, jij reageert altijd wat heftig in dat soort situaties. Dit is de lief-en-hufterig-in-een-motherdinges.

De opluchting van dit debacle? Het komt meestal door het sociale onvermogen van de ander. Onkunde, niet gemeend en meer van dat onhandigs. Ach zo. Moet je die wetenschap dan niet ingepakt als compliment retour doen, want dan ben je dus bezig met een zeer agressieve, opzettelijke vorm van verbale agressie. En dat, lieve allemaal, is dus niet zo onschuldig als het lijkt.

Bron: Psychologie Magazine