6 dingen die je bedenkt als je ineens een hond hebt
Nou ja, ineens, ineens. Ik was er al een tijd op aan het wachten. Sinds april om precies te zijn. Ik was op persreis met Coty (je weet wel, van de heerlijke geuren van Gucci, Chloé, Miu Miu en Hugo Boss om er zo maar eens een paar op te noemen) met in het gezelschap een hoge concentratie aan hondenvriendinnen. Tijdens het diner bespraken we de voordelen van het hebben van een hond en ineens vond ik mezelf ’s nachts met opengeklapte laptop en was ik het vragenformulier van de Larense Labradoodles-fokker aan het invullen. Aanbetaling gedaan en wachten maar. Eerst kijken of we in aanmerking kwamen. Toen dat vinkje was gezet was het weer wachten, op de menstruatie van moeder Lola. En daarna op de zwangerschap. Ineens was daar het bericht: Lola was zwanger en als alles goed ging, zat er ook een pup voor ons bij.
Vrij lang verhaal iets minder lang: zaterdag mochten we haar halen. Gewapend met een dekentje, een riem en een paar hydrofiele doeken mocht Monti (daarover later meer) met ons mee naar huis. Inmiddels lijkt het alsof ze er altijd is geweest. Net als met een baby. Maar net als met een baby denk ik ook de hele tijd dit.
1. Slaapt ze nu nog stééds?
Maar serieus, hoe lang slaapt een hond gemiddeld? Is dat wel goed? Ik heb het opgezocht en een pup slaapt tussen de zestien en twintig uur per dag. Dus dat slapen, dat klopt.
2. Eet ze genoeg?
Wanneer heeft ze voor het laatst gegeten? Was dit te veel? Te weinig? Precies goed? Hoe weet ik wanneer het precies goed is? Ik bedoel: als haar bak leeg is, heeft ze misschien nog honger. En als er nog wat in haar bak zit, was het dus te veel. Adem in, adem uit. Het komt vast wel goed.
3. Zou ze het leuk vinden bij ons?
Dat ze niet denkt: waar ben ik nou terecht gekomen…
4. Zou het stinken in ons huis?
Dat je niet in zo’n muf hondenhuis komt als je bij me langs komt. Gelukkig heb ik zeven geurkaarsen voor mijn verjaardag gekregen. Branden maar. En twee keer per dag stofzuigen. Al verhaart ze niet, maar toch, maar toch.
5. Is het heel raar als ik apart bestek gebruik om haar vlees te snijden?
Ik weet niet of je wel eens puppyvleesvoer hebt geroken, maar dat is tja, hoe zal ik het zeggen, een apart luchtje. Ik bewaar het in een doos in mijn drankijskast (ja, da’s ook best erg dat we een drankijskast hebben, maar je kunt niet zeggen dat het bij ons niet gezellig is) en snijd het met een aparte, herkenbare vork. Kom je bij me eten: mijd de witte vork. Tenzij je van puppyvoer houdt.
6. Dit is ons nieuwe gezin
Een hond wordt gemiddeld vijftien jaar oud. Dat betekent dat ik tot mijn, ahum, zestigste, deze lieve Monti bij ons heb. En dat vínd ik toch een potje gezellig.
