6X hier zit je zo niet op te wachten tijdens een yogales

Heus houd ik van yoga. Van hippe yoga. Van yoga-zoals-het-waarschijnlijk-niet-bedoeld-is-yoga. Oefeningen op rustige muziek, op een matje van Hermès ofzo, wat ongebrande noten na afloop en een karaf water waar schijfjes komkommer en een struik munt in drijven. Maar dat is natuurlijk het yoga waar de echte yogi van gruwen. Maar omdat ik denk dat jij ook een beetje bent als ik: hierbij een lijst met alles waar je niet op zit te wachten tijdens de yogales. Ik in ieder geval niet.

‘Hummen’ of ‘uhmmen’

Als je moet beginnen in kleermakerszit met je wijsvinger op je duim en ritmisch ‘uhm’ moet gaan zeggen, ben je me kwijt. De echte yogi spreken er echt schande van, maar als ik in een vijfsterrenhotel of in een hippe gym een yogales volg, wil ik gewoon een beetje Coca Cola-spiritualiteit.

Ademen eindigend in een lachsalvo

Ik was laatst op een persreis waar we een yogales kregen aangeboden. Prima plan want er wordt goed gegeten op dit soort reizen en meestal hebben we het hier over de light versie van een les. Een collega- journalist haakte al af omdat ze bij het minste zweet al uitslag krijgt tussen haar tenen, maar ik ging. Na veelvuldig uhmmen kwam de ademhalingsoefening. Heel diep inademen en eindigen in een harde, slappe lach. Dat lukte me wel na de uhm, maar dan weer niet op commando na de inhale.

Maatschappelijke bespiegelingen

Toen ik laatst een yogales genoot, was het Wereldmilieudag, een dag waarop we ‘met elkaar’ prangende milieuzaken op de agenda zetten. De ozonlaag, de smeltende ijskap, de plastic soep. Maar wat bracht de docente ter tafel? Dat de wereld kapot gaat aan negatieve gedachten. Toen ze vroeg of we dat met haar eens waren, kon ik gewoon niet instemmend knikken. En toen kneep ze later in de les natuurlijk heel hard in mijn solar plexus. Tenminste, zo voelde het. Ik zal haar de volgende keer vragen of je daar in geknepen kan worden.

Dat de docente Engels praat

Terwijl ze dus Nederlands is. En jij ook. En alle anderen ook. Waarom? Oké, voor jou: WHY?

Mannen in de les

Prima hoor, dat mannen ook aan yoga doen (al vinden we het natuurlijk niet enorm sappig stemmend sexy), maar als het kan liever niet in ons klasje. Waarom? Nou. Jullie (ja jullie, ja) ademen nogal zwaar en al helemaal tijdens een yogales. Dan kunnen we alleen nog maar daarop letten en gaan we ineens naar jullie tenen kijken en teennagels en naar okselhaar dat uit hemden kruipt en dan weer terug naar de ademhaling en de tenen en nou ja, dan zijn we gewoon helemaal uit ons eigen moment.

Zinnen opzeggen

Hartstikke leuk dat jij naar India bent gegaan om zeven workshops te volgen, maar ik doe gewoon even een lesje. Tussendoor. Het voelt voor ons heel oneigenlijk om zo op andermans gewoonte mee te bewegen. Bijna alsof we een indianentooi opzetten. Geef ons de oefeningen, een kaarsje misschien, een kopje slappe kamillethee na afloop een pling en een plong, maar verder mag je ons de diepere levenslessen even besparen.

Misschien een idee om een sterrensysteem in te voeren bij yogalessen, zoals bij de mate van pittigheid bij de Indiër? Want er zijn natuurlijk mensen die wel heel gelukkig worden van een yogales plus. Maar ik, ík ga, net zoals bij mijn sigaretten van vroeger en mijn cola, liever voor light.