Alles waar ik nog zó geen 30 jaar in ben

In 11 overduidelijke feiten

En ik ben 31 jaar en 5 maanden, dus er gaat iets finaal mis.

1. Ik heb geen kinderen

Niet dat dit een must is als je de dertig passeert, maar een wens moet je op z’n minst flink bezigen en uitdragen. Je hoort in een kirrende stand te schieten bij het zien van rompertjes. Sorry, dat doe ik alleen bij minischoentjes en dat is omdat ik gek ben op schoenen.

2. Al mijn planten gaan dood

Het is een treurnis. Zelfs de bamboeplant die ik van mijn broer kreeg is aan het hemelen geslagen. Ik denk dat het iets te maken heeft met die gevoelstemperatuur van -20 en dat ik ‘m niet naar binnen heb gehaald. Denk ik hoor, ik weet het niet zeker, het zou ook het gebrek aan water kunnen zijn. Dit zijn trouwens dé planten van 2018, voor als jij het wel kan.

3. Ik maak mijn post véél te laat open

Dat schuif ik nog steeds af op dat de postbus naast de voordeur hangt en ik altijd de achterdeur neem. Maar feit is dat ik kan struikelen over vijftig enveloppen, ze op mijn bureau kan mikken en ze dan pas veuls te laat openmaak. Ik beken maar gewoon.

4. Mijn boekhouder mailt mij en niet andersom

Dat het tijd is om aangifte te doen en of hij daar misschien bij kan helpen. Hij is mijn held, dat snap je. Als je nog een boekhouder in Utrecht of omstreken zoekt: ik ken je man. Maar ik presteer het om te gaan zappen bij de reclames van de Belastingdienst, zo’n hekel heb ik aan administratie. Ik raak trouwens ook in paniek.

5. Ik vergeet dus aangifte te doen

Maar dat wist je nu al…

6. Pakketten terugsturen is niet mijn forte

En dat terwijl ik zelfs mijn boodschappen thuis laat bezorgen. Ik verzamel pakketten en stuur ze dan te laat terug en dan hoop ik dat het moeilijker is om het systeem te resetten dan mij op m’n vingers te tikken.

7. Maat houden vind ik lastig (en ongezellig)

Een glas wordt een fles. Op één cocktail kun je niet lopen. En de kater komt later en is ábsoluut erger als je ouder wordt.

8. Ik rij (te) hard

In mijn brein hoor je na je dertigste netjes te rijden (op die enkele kerel na) en zéker niet je auto nog even voor je trage voorganger te moffelen op de invoegstrook voor het stoplicht. Of medeweggebruikers uit te foeteren, omdat ze de traagheid zelf zijn. Doe ik allemaal wel. 

9. Ongetrouwd en geen plannen

Als ik het over mijn lief heb, dan zou ik ‘m het liefst voor altijd mijn vriendje noemen. Gewoon, omdat het zo lief klinkt. Maar we zijn niet getrouwd, hebben geen plannen en mensen vinden dat raar. Niet dat ze het uitspreken, maar het voorzichtige optillen van de wenkbrauw zegt genoeg.

10. Ik betaal mijn rekeningen te laat

Dat is een direct gevolg van je post te laat openmaken, je bent gewaarschuwd. Het is geen onwil of gebrek aan euro’s (op die uitbundige shopsessie bij wat modehuizen na), maar mijn chaotische brein weigert.

11. Mijn spaarrekening heeft het moeilijk

Vullen, legen, vullen en weer legen. Buffers, wat zijn dat? Ik ben vast een financieel risico in de ogen van de bank, maar een áánwinst voor de retail en dat is ook belangrijk.

Maar hé, ik kan koken (zonder potten en pakjes), ben best een goed gelukte gastvrouw voor mijn gasten, ik werk en ga op tijd naar bed. Je zou kunnen zeggen dat ik het begin te leren, ook al twijfel ik daar dan weer aan.