Als je de eerste van je vriendinnen bent die aan kinderen begint

Had mij een jaar of vijf geleden gevraagd wie er van mijn beste vriendinnen als eerste een kindje zou krijgen en ik had mezelf op plek laatst gezet.

Doe niet zo mal. Sommigen hebben al véél langer een stabiele en vastere verkering. Ik fladderde niet al te lang geleden nog prima rond door het vrijgezellenleven van Amsterdam. Geen grap. M’n vriendinnen zijn al tig jaren samen met hun liefdes en allang niet meer vrijgezel. Al lang samenwonend. Al lang een steady en vast leven. En kijk nu toch eens naar wat de tijd kan doen. Een maand of zestien geleden was ik nog gewoon Tess die terug was bij haar ex. Nu: Tess die getrouwd is én zwanger is én twee kinderen krijgt. Die had niemand zien aankomen, weet ik zeker. Ik weet ook zeker dat ik eveneens bij hen op plek laatst stond, een jaar of vijf geleden.

Hoewel ik me nog goed kan herinneren dat een van mijn besties een halve eeuw geleden tijdens een weekendje weg in Antwerpen zei: ‘Ik denk stiekem wel dat je met Billy eindigt.’ Ik was toen ook single hè, kun je nagaan hoe goed ze me kent. Beter dan dat ik mezelf kende toen, want ik riep nog iets als: ‘Welnee, dat komt nu nóóit meer goed!’  Ha. We hadden nogal een knipperlichtleven, wij twee, Billy en ik. Maar ach, alles gebeurt met een reden en nu zijn we juist blijer dan ooit. Misschien wel omdat we ook wat wildere jaren zonder elkaar hebben gehad.

Afijn, dat was toen. De tijd is iets bijzonders, want de tijd leert je dat je eigenlijk maar bar weinig weet van het leven. Je kunt echte dingen niet voorspellen, niet weten, niet inschatten. Het leven overkomt je. Het is een wonder dat ik zo snel zwanger ben geworden, maar tegelijkertijd is en blijft het ook spannend. Ben ik er wel klaar voor, zo als eerste van iedereen om mij heen? Dat is iets wat ik me vaak afvraag. Ben je er ooit echt helemaal klaar voor? Wanneer weet je dat? Ik heb nog een week of vijftien te gaan, dan ben ik mama. Ongelooflijk.

Wie weet had het mij geholpen als ik eerst even kon afkijken bij een goede vriendin, hoe zij het allemaal doet, dat heuse moeder worden. Maar dat kan niet. Bovendien acht ik de kans niet al te groot dat een goede vriendin van me óók een tweeling krijgt, dus ach, dat is toch al allemaal anders. Maar ergens is het ook héél erg leuk om de eerste van allemaal te zijn. Want: ze hebben nu tijd voor baby’s, zin in baby’s en vinden het allemaal nieuw en leuk en geweldig. Ze hebben zelf niet al twee koters te verzorgen en willen alles horen over de zwangerschap, want ook dat is onbekend terrein. Ze zijn zo enthousiast, zo lief, zo blij met het leuke nieuws, dat helpt in deze spannende tijden ontzettend. Want het is gewoon niet niets, twee boys krijgen over die paar weken.

Gelukkig heb ik heel wat fijne vrouwen aan mijn zijde, die misschien ook niet zoveel weten van babyjongetjes, maar ach, dan kunnen we in ieder geval lachen bij het verschonen van alle 87 luiers en plasjes die alle kanten op vliegen. Dat doen jongetjes, heb ik gehoord.