Als je op huwelijksreis gaat is er één ding dat je zeker weten moet doen

En seks is het niet

Met een kop vol liefde, feest en vrienden komen we aan op de plek van bestemming. We zijn weg, op reis, ver weg. Drie hele weken. Het is een cadeau.

De enige echte huwelijksreis kan beginnen. En we weten vooraf al: veel mooiere plekken op de wereld dan Hawaii zijn er niet. Op plekken komen waar je nog nooit bent geweest, waar je niet weet hoe het eten smaakt en waar je geen mens bij naam kent: reizen heeft iets geks en iets magisch tegelijk. Juist omdat je niemand kent ben je écht met elkaar. Je hebt alleen elkaar, daar, die 11.767 kilometer van Amsterdam vandaan op een eiland middenin de Grote Oceaan. Ach, wat zoet, wat roze, wat schattig… Totdat, jawel, mijn vriend zijn mobiel verbindt… En wifi heeft. Daar gaan we.

Er bliept een hoop en voordat ik erom heb gevraagd krijg ik foto’s te zien van zijn achternichtje op onze bruiloft, hoor ik welke WK-voetbalwedstrijd (waar Nederland dit keer niet eens aan meedoet, kun je nagaan) wanneer op Amerikaanse tijden te zien is (om acht uur ’s ochtends is er voetbal gekeken op onze hotelkamer, jawel) en weet ik wat er allemaal op de hoofdpagina van de Telegraaf-app staat. Er is een stroomstoring geweest, het heeft weer geregend in Nederland en er is een nieuw koffietentje geopend in onze straat. Dan is het stil. Hij zit volledig in zijn telefoon. Even de vrienden-app wat terug sturen, ja, joe. Ook even zijn moeder wat updates geven. En zijn vader nog wat vragen en een Wordfeud-woord leggen want anders verliest ‘ie het potje.

x die ooit nog van plan is om op huwelijksreis te gaan (of op een andere vakantie, for that matter): negeer de wifi. Weg uit Nederland is weg uit Nederland. De wereld vergaat niet als je drie weken je mails niet leest en ook niet als je drie weken niet weet of je vriendinnen het weekend weer dronken zijn geweest of niet. Het mooiste aan die liefdesreis samen is dat je écht samen bent. Niet half samen en half met werk, nieuwssites, Scrabble-spelletjes en vrienden en familie. De wereld zien, écht zien, zonder constant foto’s te maken van elke cactus die je onderweg ziet uitdrogen; dat is rijkdom. Rijkdom is niet de mooiste Stories maken en de knapste foto’s voor een roze muurtje hebben – welnee. Want dan ben je dus alleen maar bezig met dat ellendige apparaat en het thuisfront. Wat kan het je schelen wat je oud-collega vindt van de palmboom waar jij onder zit te eten? Beter heb je gesprekken over het leven, de toekomst, jullie liefde. Daar kun je pas écht op teren als je een maandag later gewoon weer acht uur lang achter een laptop zit.

Mijn husband? Een verloren zaak. Die moest niets weten van offline zijn en zonder enige problemen downloadde hij alle voetbalwedstrijden voor in de agenda in zijn telefoon, zodat hij meldingen krijgt wanneer Rusland tegen Zwitserland speelt. Ik ben toch zelf zeker een dag of zes achter elkaar helemaal niet online geweest en nadat ik 625 apps binnen kreeg bliepen en de teller van de mail inbox bleef tikken, wist ik het zeker: offline zijn is de grootste luxe die je kunt hebben.

En dat ik wel een stuk of veertig foto’s heb voor een roze muurtje in het exotisch knappe Santa Barbara, dat vergeef ik mezelf dan maar voor het gemak. Ik ben ook nog maar een beginneling, hè. Maar de volgende vakantie boeken we voor de zekerheid niet tijdens een WK voetbal. Dat is een ding dat alvast geregeld is.

De favoriete huwelijksreisbestemmingen van Nederlanders zijn:

1. De Antillen (Curaçao, Aruba en Bonaire).
2. Bali
3. Hawaï