Als je vliegen eng vindt maar toch de wereld wilt zien
This is the best thing you can do
‘Christusmezielen. Nu ben ik écht ver van huis. En ik moet nog die hele weg terug.’ Dat dacht ik toen ik landde op het vliegveld in Auckland, Nieuw-Zeeland.
Ik heb behoorlijk last van vliegangst en met mij zovelen. Zeker een op de drie Nederlanders ontwikkelt vroeg of laat een vorm van vliegangst en zeker tientallen mensen besluiten op Schiphol nog om die vlucht níet te pakken omdat ze te veel stress hebben bij het idee de lucht in te moeten. Ondanks mijn angst heb ik vrij verre plekken in de wereld bezocht. Dat heeft een groot voordeel. Als psycholoog én ervaringsdeskundige heb ik daarom door de jaren heen noodgedwongen toch wel de ultieme tip verzameld. Die ik eigenlijk zelf heb bedacht, maar die verdomde goed werkt als het zweet je uitbreekt als de motoren gaan loeien op de startbaan. Want jawel, ik besloot onlangs ook om eventjes naar Hawaï te verkassen. Geen idee waar dat ligt? Zo ongeveer net iets boven Nieuw-Zeeland. Zes uur vliegen naar Los Angeles en dan nog eens elf naar Amsterdam. Elfduizend kilometer en nog wat van de vertrouwde Mokumse Pijp vandaan. Joe. Doen we even.
Weet je waar de enige echte truc ‘m nou in zit? Je eigen mindset. Ik denk daarom altijd maar één ding als het vliegtuig gaat opstijgen: ‘Ik bepaal mijn eigen emoties.’ Kijk, ik wil toch graag zo nu en dan met mijn billen op een wit strand op Hawaï liggen en ik ben ook best dol op weekendjes naar Marbella of Ibiza. Maar ja, dan moet je wel even in zo’n vliegende buis stappen. Zodra ik zit in die vliegtuigstoel, realiseer ik mij daarom iets cruciaals. Namelijk: je kunt twee dingen doen. Je óf ontzettend druk maken, huilen, zweten, krijsen en hyperventileren… óf je blijft kalm, kijkt naar andere mensen die gewoon al half liggen te tukken voordat het ding in de lucht hangt en je leest een boek. Of doet een suf spelletje op je telefoon. Of je kijkt een aflevering van Friends voor de acht miljardste keer. Je hebt de reis zelf niet in de hand, dat doet de piloot voor je, maar hoe je je voelt op die stoel, dat is het énige wat je zelf kunt bepalen. Je zit er toch.
Je kunt je
A. rot voelen en
B. nog rotter. De keuze is aan jou.
Daarom denk ik altijd heel simpel: ‘Goed, ik ga sowieso, ik kan of janken en schreeuwen dat ik het verschrikkelijk vind, of ik blijf rustig ademen en denk aan dingen als Hawaï-slingers, roze cocktails en strandbedjes met wapperende palmbladeren als decor.’ Stressen of relaxen. Ik kies dan liever voor het laatste. Ik kan je verzekeren: dit werkt beter dan weer een pleidooi over dat de autorit naar het vliegveld toe gevaarlijker is dan de vliegreis zelf. Gaap. Al zo vaak gehoord. Een bolide is nou eenmaal wat minder spannend dan een Airbus 747-dubbeldekker. Nee. Geloof in je eigen mindset. Je bepaalt zelf hoe je je voelt, altijd, overal, boven de oceaan of thuis op de bank de avond voor je vlucht.
Als ik naar Nieuw-Zeeland kan, kun jij het ook. Happy landings en vooral… boek die verre reis. De wereld is te mooi om lang op één plek te blijven hangen.
- FACTS
Verkeersleiders die alle vluchten regelen en in de gaten houden mogen maar maximaal twee uur op een dag werken. - Gemiddeld wordt een vliegtuig twee keer per jaar geraakt door bliksem.
- Ho, nee, geen paniek: dat kan geen kwaad.
- Het smerigste plekje aan boord? Je uitklapbare tafeltje. Broeinestje voor bacteriën. Eet smakelijk, travelbirdies.
