Bloedirritant als hij niet meekijkt met jouw series

Je zit op de bank. Eindelijk. Kaarsjes zijn aan, kop thee (die eigenlijk een glas wijn is) erbij, telefoon op stil en laptop open. Zo. Het is nu tijd voor jou en jouw serie en daar komt niets of niemand tussen. Oh nee, toch wel. Je geliefde. En dat gaat zo.

• “Kijk je nou WEER die serie?”
• Hij gaat naast je zitten. In actieve stand. Hij zegt niets. Oh, hij doet een “hmm”.
• Weer een “hmmm”.
• Hij buigt schuin naar rechts en kijkt mee op mijn scherm.
• “Zijn ze nou alweer aan het seksen?”
• “Zo, zo.”
• Ik kijk naar links om te zien wat hij daarmee bedoelt.
• Hij pompiedomt verder.
• Stilte.
• “Ik kijk niet naar dramaseries.”
• Ik hum. Dat weet ik inmiddels wel.
• “Zó zonde van je tijd.”
• Ik knik. Jaja, je weet het. Heus. En nu weer terug naar Noah en Alison.
• “Dat jij helemaal wordt meegenomen in die zieke wereld van zo’n schrijver.”
• Ik hum weer. Geen tijd voor discussies. Veel te spannend allemaal.
• “Daarom lees ik ook geen romans.”
• Humhum. Jaja. We zijn zeventien jaar samen, schatje. I know.
• “Ja, biografieën of boeken over de geschiedenis. daar heb je tenminste iets aan.”
• “Heb je ook helemaal gelijk in, schatje. Mag ik nu weer verder kijken?”
• “Ja tuurlijk.”
• Stilte.
• “Wat duurt die aflevering lang zeg.”
• Ik zwijg.
• “Oh, je bent er nog een aan het kijken.”
• Ik knik.
• “Jeeezus, wat slecht geacteerd dit.”
• Dominic. West. Acteert. Niet. Slecht.
• “Geef nou toe, schat. Dit is toch echt heel ongeloofwaardig.”
• Kut, hij heeft gelijk. Kut.
• “Liefje, laat me nou even.”
• “Maar geef toe dat het slecht is.”
• “Goed, misschien is dit een iets minder seizoen. Maar ik wil weten hoe het afloopt.”
•  “Zijn er nog meer seizoenen? Hoe lang houdt die ellende aan?”
• Dan ben ik er klaar mee.
• “Weet je wat ik zonde vind van je tijd? Voetbal. En Formule 1.

Het spreekwoordelijke schot voor open doel. Zondag bingen we tegelijk, maar wel andere dingen.