De grond zakte onder haar weg
Het klonk allemaal zo leuk: een heerlijk dagje en nachtje naar Antwerpen met vriendinnetjes en de volgende dag naar een prachtige spa in België. Het begon ook als een topavond met een diner in restaurant Graanmarkt 13 (de shop erboven is ook een aanrader). Vervolgens zaten we aan heerlijke gin-tonic in een jazzcafé, toen in vijf minuten tijd mijn prachtige Chanel-tas met volledige inhoud werd gestolen… In het begin kun je het gewoon niet geloven, maar als het een beetje is ingedaald, voel je de grond wel even onder je wegzakken. Naast het feit dat ik de waarde van de tas en inhoud nooit terug zal krijgen, kreeg ik het ook benauwd bij de gedachte aan het regelen van nieuwe sleutels, pasjes en andere documenten. Gelukkig kon ik alles vrij snel relativeren en besefte ik dat het maar materie is. Het allerbelangrijkste en meest gelukkigmakende zat thuis in de vorm van twee mannen op me te wachten met een grote knuffel!
Nu vluchten Jon en ik graag het land uit met Koningsdag, maar de eerste Koningsdag met Otis moest natuurlijk in eigen land gevierd worden. We hadden grootse plannen voor een rooftop barbecueparty, maar aangezien de temperatuur met tien graden was gedaald, hebben we dat idee maar even geparkeerd… Een rondje door de Jordaan met draagzak was nog veel leuker. Hij keek z’n ogen uit, maar alle voorbijgangers misschien nog wel meer. Als ik een euro had gevraagd voor elke keer dat iemand Otis even wilde aanraken, had ik nu m’n gestolen tas terugverdiend!
Otis heeft inmiddels de tien maanden aangetikt en hoewel hij nog steeds fijn en klein is, groeit hij als kool. Er staan alweer twee tassen met items klaar voor vriendinnetjes die in verwachting zijn. Op zoek naar weer wat fijne zomeritems in een maatje groter, stuitte ik op deze gezellige H&M-T-shirts van bio-katoen met quotes over liefde en vrede van onder andere Ghandi. Een deel van de opbrengst gaat ook nog eens naar Unicef. Kom maar op met die zomerse dagen!
Zondag was ik te gast in het spelprogramma ‘De Jongens tegen de Meisjes’ en ik zat eerlijk gezegd met samengeknepen billen voor de tv. Ik ben namelijk bloedfanatiek met spelletjes en dat is, vooral voor omstanders, nogal hilarisch. Ik vormde een team met Famke Louise en Olcay Gulsen en ondanks dat we veel wisten en alles hebben gegeven tijdens de spelletjesrondes (lees: volledig onder de verf, browniebakpoeder en melk), hebben de jongens gewonnen. Ik heb echt m’n best gedaan om de teleurstelling te verbergen, maar als je goed kijkt, zie je duidelijk mijn verbeten bekkie op het eind.
