Dagboek van een model

Lily spendeert haar dagen als model en holt van shoot naar show en door naar weer een casting. Op Amayzine vertelt ze je alles over hoe haar leven écht is. Onder een andere naam, dat wel, maar dat betekent dat ze alle juicy details kan delen. Deze week: dit is het ultieme, geheime modellendieet.

Ha, heb ik je even te pakken met de titel, hè? Ik zal je maar meteen uit de droom helpen: het ultieme dieet bestaat niet. Helaas is het zo dat iedereen anders is en hoe graag ik het ook zou willen, ik weet zelf nog steeds niet wat voor mij precies werkt. Natuurlijk weet ik wel ongeveer wat ik doe, maar ik ben een mens en het mooie aan mensen is dat we constant veranderen. En dan heb ik het niet alleen over de maandelijkse hormoonschommelingen die elke vrouw heeft.

In de jaren dat ik modellenwerk doe, heb ik al verschillende diëten uitgeprobeerd en na vier jaar ben ik erachter gekomen dat het uiteindelijk allemaal draait om het vinden van een bepaalde balans. De theorie dat hoe minder je eet, hoe dunner je wordt is voor mij bijvoorbeeld bullshit. Toegegeven: in het begin werkt het, want je lichaam wordt steeds leger, maar uiteindelijk vliegt het er allemaal weer aan als je daarna normaal gaat eten. Je lichaam zit in een soort overlevingsstand en houdt daarna alles vast wat binnenkomt. Daarnaast is het heel stressvol om steeds na te denken over wat je wel en niet in je mond mag proppen. Als er iets is waardoor je aankomt is het wel stress.

Ik geef eerlijk toe dat ik zeker dit soort crashdiets heb gedaan als ‘quick fix’ voor bijvoorbeeld Fashion Week of een belangrijke shoot die eraan zat te komen. Als ik over een week een bikinishoot op de planning heb staan, ben ik ook niet vies van een driedaagse sapkuur en wat extra sportschoolmomenten. Toch probeer ik dit soort dingen zo min mogelijk te doen. Wat ik dan wel doe? Let me tell you (dat rijmt).

Allereerst eet ik zo veel mogelijk. Huh, wat? Yup! Ik zie mijn lichaam en vertering als een soort kampvuur en het eten als hout. Hoe meer hout je op het vuur gooit, hoe harder het begint te branden (lees: hogere verbranding). Natuurlijk maakt het wel uit wat voor hout je op het vuur gooit. Mijn hout bestaat vooral uit een combinatie van heel veel groenten, eiwitten, goede vetten en hier en daar wat koolhydraten. Het zal je verbazen wat een enorme bakken ik weg kan eten. Omdat ik gewend ben om veel te eten, verbrand ik mijn eten ook heel snel. Ik zal jullie een voorbeeld geven van de samenstelling van zo’n salade. Men neme een zak sla, een courgette, een paprika, een halve aubergine, twee tomaten, een halve komkommer, wat geitenkaas, vier eetlepels linzen en appelciderazijn. De groenten wok ik in een pan met olijfolie en de rest chop ik op, hussel ik door elkaar en voilà, salade à la Lily. Hierna is mijn kampvuur weer even gevoed en springen de vlammen de lucht in.

Niet voor niks maken mijn ouders altijd een extra trip naar de supermarkt als ik een keertje thuis kom eten (thanks pap en mam, trouwe volgers van dit dagboek). Bakken vol groenten worden in huis gehaald, want een hongerige Lily is een chagrijnige Lily. En dat brengt me op het tweede punt van vandaag: ik zorg ervoor dat ik nooit honger heb. Niet alleen ben ik een stuk minder gezellig (lees: hangry), maar ook geeft honger een insulinedal. Suiker geeft een hoge insulinepiek en hoe heftiger en sneller deze pieken en dalen zijn, hoe meer vet je gaat opslaan. Ik probeer er dus altijd voor te zorgen dat mijn innerlijke grafiek niet te hard heen en weer schommelt. Voedsel met een lage glycemische index zorgt voor een langzame afgifte van glucose en dus een lage, uitgerekte insulinepiek. Ik ben geen dokter en zal hier niet (kunnen) uitleggen hoe het allemaal werkt, maar zoek glycemische index maar eens op en lees wat van de eindeloze hoeveelheid artikelen die er al over geschreven zijn.

Tot slot is het belangrijk om jezelf ook je cheatmomenten te gunnen. Vroeger vond ik dit nog wel eens moeilijk en heb ik zelfs momenten gehad dat ik een banaan te veel suiker vond bevatten. Maar tegenwoordig ben ik veel liever voor mezelf. Chocola als toetje? Don’t mind if I do. Een avondje stappen en drinken met vrienden? Hell yeah! Cheatmomenten veranderen makkelijk in cheatweken, maar die breng ik dan weer in balans met een gezonde week. Zo dans ik als modelletje op een evenwichtsbalk. En geloof me: ik donder er best vaak af, maar gelukkig weet ik ook hoe ik er weer op moet klimmen.

xx Kusjes van Lily