Dagboek van een model
Lily spendeert haar dagen als model en holt van shoot naar show en door naar weer een casting. Op Amayzine vertelt ze je alles over hoe haar leven écht is. Onder een andere naam, dat wel, maar dat betekent dat ze alle juicy details kan delen. Deze week: zo gaat dat zoenen met een collega er écht aan toe.
‘Hey, I’m Lily.’ ’Hi, I’m James, how are you?’ Toen ik vanochtend de set op kwam lopen, zat er tot mijn verrassing al een collega in de make-upstoel. Vandaag schiet ik blijkbaar samen met James. Ik moet toegeven dat de dagen vaak een stuk relaxter zijn met mannelijke collega’s. Het lijkt of het team wat minder gestrest is en er wordt meer gegrapt. Ik weet niet zeker waarom dat zo is, maar ik vermoed dat het te maken heeft met het feit dat het mannelijke modellen vaak geen drol uitmaakt wat ze moeten doen, waar ze zijn of met wie ze werken. Terwijl mijn haar en make-up worden gedaan, leer ik het nieuwe team en mijn collega wat beter kennen. Beneden worden de lichten en camera ondertussen klaargezet en afgesteld, zodat we snel kunnen beginnen. Er staan heel wat foto’s op de planning.
James en ik nemen samen plaats voor de camera en de fotograaf komt naar ons toe om het plan van de shoot uit te leggen: James speelt vandaag mijn vriendje en om maar meteen een goed begin te maken, starten we vandaag met de nep-zoen-scène. De fotograaf lacht er ongemakkelijk bij en ik kijk met wat verbazing naar mijn net zo verbaasde medemodel. Hij wist blijkbaar ook van niks. Na wat mislukte foto’s waarin hij of ik het uitproest van de zenuwen, lukt het iets later toch om een paar goede foto’s en scènes te schieten (ja, het wordt ook gefilmd). Kijk, er is natuurlijk helemaal niks mis met het nep-zoenen van een knappe jongen, maar ik moet onverwachts even helemaal uit mijn comfort zone stappen. Dat is iets wat ik ondertussen wel geleerd heb en James gelukkig ook, waardoor het resultaat fabeltastisch is. James is nu al vier jaar lang mijn echte vriendje en over een week gaan we trouwen. Oké, dit is niet waar, maar het zou wel een leuk sprookje zijn, hè? In realiteit zijn we Insta friends en reageren we zo nu en dan op elkaars Stories. Whát a love story.
Helaas gaat het soms wat minder soepel. Een tijdje terug deed ik bijvoorbeeld een shoot samen met twee andere meiden. Het idee was dat we als drie beste vriendinnen al lachend door de straten liepen. Een van de meiden kwam ’s ochtends binnen met haar koptelefoon nog op, ging zitten aan de tafel en riep zonder op te kijken dat ze ‘coffee and breakfast’ nodig had. Aangezien er geen bediendes op de set zijn (surprise surprise), mocht ze dat lekker zelf gaan halen. Dat was voor haar blijkbaar een vreselijk moeilijk begin van de dag. Ik heb haar misschien twee keer zien lachen gedurende de hele dag, dus je kunt je voorstellen hoe lastig het was om uit te stralen dat we besties for life waren. De fotograaf zat met zijn handen in het haar en de arme styliste stond op en neer te springen en probeerde iets van een glimlach op de diva’s gezicht te toveren. Geen idee hoe, maar uiteindelijk was het team (soort van) tevreden met de foto’s en kon iedereen uitgeput naar zijn eigen hotelkamer. De diva vroeg nog om samen wat te gaan eten in de stad, maar ik had opeens helaas een dringend Skype-gesprek met mijn ouders.
Toch heb ik ook heel goede vriendinnen gemaakt op fotoshoots. Het bonden over modellenproblemen en groenesmoothierecepten werpt soms zijn vruchten af. En voor je het weet, sta je later samen elke ochtend in de sportschool op de loopband en aan elastieken te trekken.
xx Kusjes van Lily
