Monkey business

Iedereen weet: als je eenmaal als vrouw  (oh, als man ook trouwens, ik discrimineer niet) een goed, basic wit T-shirt te pakken hebt, heb je goud in handen. Op de een of andere manier zijn die dingen zeldzaam. Toen ik vanochtend op mijn gemakje op Utrecht Centraal slenterde met nog tien minuten wachttijd op de volgende trein, dacht ik: ha, ik loop de Sissy-Boy eens in. En daar was ze. Mijn apenshirt. Goede kwaliteit, lekker stofje, niet te strak, niet te los en het beestje is nog met goud geborduurd ook. Het was meteen liefde op het eerste gezicht, hatsa, in de pocket in nog geen drie minuten tijd. In de trein kijk ik verbaasd naar de papieren tas. Heb ik nou zojuist het shirt gekocht dat je normaal gesproken nooit vindt al moet je er eeeeeuwen naar zoeken? Yes! Je snapt: deze dag kan nu al niet meer stuk. Oeh oeh oeh oeh AAH AAH AAH!