De 4 tips om geen hysterische healthy moeder te worden

Wat ben ik toch blij met mijn beste vriendinnetjes die al kinderen hadden toen ik er pas aan begon. Bij het minste of geringste hang ik aan de lijn om te vragen om advies of hoe zij iets hebben aangepakt. Ook qua voeding vaar ik blind op mijn rolmodellen, die ‘gezond’ als de norm hanteren met af en toe een zoete uitschieter. Zo wordt het ook een feestje als er iets gesnoept mag worden in plaats van ‘de standaard’ aan te houden. Maar ook al houd ik me braaf aan die regel, het is nog knap lastig om dit buitenshuis vol te houden. Het aantal keren per dag dat Otis van wildvreemden zoete zooi aangeboden krijgt, is amper op één hand te tellen. In bijna elke winkel proberen ze Otis wel om te kopen met iets lekkers, waarop ik zeer vriendelijk doch geïrriteerd probeer duidelijk te maken dat ik dit liever niet heb. Vervolgens krijg ik zo’n blik naar me toe geworpen alsof ik de strengste moeder ter wereld ben en mijn kind niks gun, maar geloof me: hij komt niks tekort. Toch vind ik het lastig om te voorkomen dat die kleine door Jan en alleman zoete troep in zijn handje gedouwd krijgt. Wat is nou de beste manier om dit aan te pakken zonder als overdreven ‘healthy mom’ te klinken die haar kind alleen maar rauwe wortels en groentesap voorschotelt? Geen paniek: ik heb een paar tips voor je op een rijtje gezet.

‘Hij moet zo nog eten’:

Hopelijk snapt elke winkelmedewerker dat het geen topidee is om te snoepen vlak voor het eten. En anders vertel je over die ene keer dat hij zonder eten naar bed ging, omdat hij vlak daarvoor nog had gesnoept en vervolgens midden in de nacht huilend wakker werd van de honger. Niemand wil dat op zijn geweten hebben.

‘Hij heeft net al een snoepje gehad’:

Ach, een doosje rozijntjes kun je best als snoepje zien, toch?

‘We bewaren ‘m voor later’: bij mijn kleine nichtjes zag ik dat als ze snoepjes bewaarden, ze na een half uur überhaupt vergaten dat die bestonden. Helaas gaat die vlieger als ze ouder worden niet meer op, maar tot die tijd kun je hier dankbaar gebruik van maken en vriendelijk alles aannemen, zodat je geen nee hoeft te zeggen. Maar het zal nooit zijn eindbestemming bereiken…

‘Hier kan hij in stikken’:

Dit heb ik dus al meerdere malen meegemaakt. En zeker rond deze tijd van het jaar, met die levensgevaarlijke pepernoten die Otis met z’n zes kleine tandjes no way in life kan doorbijten (lees: integraal doorslikt, lees: stikgevaar). Of zo’n kneiterhard schuimpje – waar ik zelfs mijn kies op kan breken – dat een winkeljuffrouw vorige week doodleuk aan die kleine gaf. Ik was net op tijd!