De krakers van Estelle
Lang, lang geleden had ik het ongekende genoegen om met Estelle Cruijff te werken. Het leek ons een leuk idee als zij de interviews voor Beau Monde zou doen en ik begeleidde haar de eerste paar keren. Op naar toenmalig premier Jan Peter Balkenende, het Amstel Hotel in met Robbie Williams. Dat Estelle af en toe haar opnameapparaatje vergat, was geen probleem. Dat wierp Ruud gewoon op de achterbank van een taxi en hij gaf de interviewlocatie in. Elke dag had ik Estelle aan de telefoon, en elke dag hing ik krom over mijn bureau gevouwen van het lachen.
Daarom ben ik weer zo blij dat Estelle terug is in mijn leven. Niet fysiek, maar wel op de buis. Ze is een wandelende oneliner. Mocht je ‘Estelle & Gordon: Weg Ermee!’ gisteren gemist hebben, hier de beste grappen op een rij, want Gordon grossiert er ook in natuurlijk.
1. Estelle: ‘Gordon, jij bent een natuurliefhebber. Ik houd van alles wat niet natuurlijk is.’
Gordon: ‘Jullie zijn natuurliefhebbers.’ Hij wijst naar Estelle: ‘Nou, hier is niets natuurlijks meer aan.’
2. Een van de echtparen waar ze mee op reis gaan, verschilt 29 jaar van leeftijd. Gordon merkt op dat leeftijd maar een nummer is. Daar weet hij alles van. En Estelle trouwens ook, zegt hij. Estelle staart rustig voor zich uit, neemt dan haar moment en zegt: ‘Jij, jij pakt alles van nul tot schijndood.’
3. Estelle zit in de bus op weg naar het vogelspotten. ‘Ik houd echt van dieren hoor, maar ik houd niet van de natuur. Ik ga het niet opzoeken.’
4. Gordon en Estelle komen aan bij de boer. Dat hier niets bespoten is, vertelt de trotse agrariër. Gordon: ‘Ook thuis niet?’ ‘Af en toe,’ zegt de boer.
5. Estelle en Gordon liggen op bed en nemen de dag door. Gordon zegt dat Estelle verwend is en zij bijt terug dat Gordon alleen maar doet of hij niet verwend is, maar het wel is. ‘Jij bent zo verwend. Je wordt al moe van je eigen oprit.’
6. Op naar het vogelspotten. Op de tandem. Estelle wordt de vraag gesteld of ze vaker fietst. Er valt een pijnlijke stilte. ‘Ik berust me op artikel 5.’
7.Bij het vogelspotten veert een van de mannen op. ‘Ik zie een grauwe gans.’ Gordon: ‘Nou, dat vind ik niet aardig dat je dat over Estelle zegt.’
8. Estelle heeft een geitje in haar armen dat nog een naam moet krijgen. ‘Deze noemen we Halal,’ zegt Gordon.
9. Gordon en Estelle zitten met het gezelschap aan tafel. ‘Wij hunkeren allebei naar een vaste relatie,’ zegt Gordon en kijkt naar Estelle. Dat het wel meevalt, zegt Estelle duidelijk. Dat hij dan wel heel leuk moet zijn. Ze richt zich op de camera. ‘Dit is dus geen open uitnodiging.’ Dan richt Gordon zich op de camera en zegt: ‘Ben je alleen en heb je geen strafblad…’
10. Estelle en Gordon gaan wadlopen. Natuurlijk mag de Chanel-tas mee. Na tien stappen verandert de zandbodem in een zuigende modderbende. Gordon vindt het niks. En Estelle haar rode Hunter-boots trippelen ook liever ergens anders. ‘Kom, lieverd, we gaan,’ zegt Estelle. ‘Dit is niets voor ons. Bovendien: ik heb lang genoeg vastgezeten.’
