De obsessie met de weerapp

Het weer. Je kunt er niets aan doen, maar er ontzettend mee bezig zijn. Ik heb vier verschillende weerapps die ik meerdaags bezoek om vervolgens de meest optimistische tot betrouwbaarste te bestempelen.

Het komt voort uit mijn twijfelachtige talent om altijd een plek uit te kiezen waar het zonnig zou moeten zijn, maar regent als ik er ben. Al moet ik zeggen dat zelfs ik een goede zomer heb gehad.

Maar hoe irritant is het als je voor veel geld een reis hebt geboekt naar een zonzekere locatie waar het uitgerekend als jij komt ineens regent. En als omgekeerde icing op de cake is het in Nederland dan tropisch. Terwijl jij je zo had verheugd om je met een cocktail te verkneukelen over die piesende regen in het thuisland.

Ik dacht altijd dat ik de enige was met deze morbide hobby, maar we doen het allemaal zo weet ik nu. B., de beste vriend van mijn geliefde is op dit moment met zijn gezin in Turkije in een heerlijk resort waar wij twee jaar geleden ook waren. We wisselden wat vakantiepret uit, toen hij zei; “Maar het weer bij jullie, da’s niet al te best hè?” hij doelde op de drie druppels die maandag en dinsdag zouden vallen. “Nou, overschat het bij jullie ook niet. Ik zag drie dagen 80 procent kans op neerslag. Dat is geen feest in een resort.” En bam. Daar hadden we allebei onze voyeuristische vreugden kenbaar gemaakt.

Op mijn weerapp heb ik Ibiza (altijd wel iemand die ik ken die daar is en daar ben ik altijd jaloers op dus als het regent, denk ik dat ik het zo slecht nog niet heb), New York, Parijs, Fethiye, alle plekken waar ik was en waar ik heen wil. En als ik van weeronline een 9 heb en iemand anders een mager zesje, och jongens dan smaakt die Bellini net even iets fijner.

Je ziet, niets menselijks is mij vreemd. En niets onmenselijks eigenlijk ook.