Dé tas

Een mail, van H&M. Ik mocht stiekem alvast pre-neuzen in het nieuwste van Studio SS18. Daar zag ik een tas, noem het maar even dé tas. In wit, en in zwart, met nog wat belijning in rood, plus grote plus: zilveren studs.

Wie me ooit tegen het levende lijf is gelopen weet het. Ik heb nooit toegegeven aan de goudkoorts die heerste, team zilver it is, en ik heb een buitensporige affectie voor de kleur rood. In alle schakeringen trouwens, ik discrimineer niet. Verder draag ik, je raadt het al, bij voorkeur wit of zwart én jeans. Da’s eigenlijk mijn uniform. Maar toen ik alvast mijn neus stak in die collectie zag ik daar de shopper van perfectie. En die shopper achtervolgt me. Even had ik rust gevonden, omdat  mijn nieuwe lieveling online kwam en alweer uitverkocht leek te zijn (waar ik dan weer raar verdrietig van werd). Maar ineens was ze daar weer, op voorraad, ik voel aan alles dat we een gelukkig leven gaan hebben samen. Zij in perfect rood, wit, zwart en zilver aan míjn arm. Ik die alleen nog maar op de knop ‘bestellen’ hoef te drukken.