De voordelen én nadelen van een weekend weg zonder kids

De eerste keer dat ik een nachtje zonder Otis op pad ging, kon ik me al dagen van tevoren verheugen op een nachtje doorslapen. Even niet nadenken over zelfgemaakte en verantwoorde babyhapjes, poepluiers en slaapritmes, maar 100 procent van mijn tijd zelf kunnen indelen: wat een feest!

Geen vroege wekker, maar heerlijk uitslapen (lees: vanavond kan ik ongelimiteerd aan de champagne en wijn nippen). Nog een voordeel: eindelijk kunnen die mooie outfits weer uit de kast gehaald worden, zonder dat je bang hoeft te zijn dat ze binnen no-time onder de spuug- en eetvlekken zitten die je er nooit meer uitkrijgt (een Nobelprijs voor de wetenschapper die gezonde, kleurloze babyprakjes kan uitvinden). Zo heb ik al afscheid moeten nemen van dat o zo prachtige zijden Stella McCartney-jurkje (weliswaar in de uitverkoop gescoord) waar een giga pompoenvlek in zit die je er met geen mogelijkheid meer uitkrijgt. Dit gaat me de komende 24 uur in ieder geval niet gebeuren.

Maar als ik alle voordelen zo op een rijtje zet, denk ik meteen aan alle nadelen van het weg zijn bij die kleine. Zo kan ik nu al een traantje laten bij de gedachte dat ik morgen Otis’ ochtendsessie mis, wanneer hij met een giga glimlach als altijd wakker wordt en meteen begint te brabbelen van vreugde. Dat heerlijke lijfje waarbij ik echt moeite moet doen om er niet in te willen bijten. Die vrolijke schaterlach als ik hem begin te kietelen en de hoeveelheid endorfine die hierdoor direct door mijn lijf giert. Daar kan geen shopsessie, luxe diner of uitslaapmoment tegenop. ’s Ochtends word ik alsnog om half acht wakker en het eerste wat ik doe is door mijn foto’s scrollen om dat lieve, kleine koppie te kunnen zien. Even een kleine plons in het zwembad: wow, hier zou Otis zoveel plezier aan beleven. Oh, kijk nou naar dat schattige kindje aan de tafel hiernaast: ik moet me inhouden om geen gesprek aan te knopen en een foto van mijn kleine te showen. Toch maar weer snel een weekendje weg inplannen, alleen dan mét Otis.