Dossier Corpsbal Chapter #1

Opmerkelijke zaken (waar wij stervelingen niks van snappen)

De studentenvereniging en ik zijn geen match. Als vers vrouwelijk lid van Minerva moet je in stoet door Leiden langs mannenhuizen, waar je álles naar je hoofd krijgt (van rot ei, de inhoud van een tuinslang tot een vocabulaire waar menig huisvader rode oren van krijgt). Dit soort info geneest en voorkomt bij mij, heel snel. Maar de studentenvereniging boeit me wel, al is het maar uit verbijstering.

Vindicat uit Groningen is in opspraak, weer de fout in door een mishandeling. En dat terwijl ze op de verjaardag van koning Wim-Lex nog zo’n gezellige beurt maakten. Prins Maurits en Marilène die meedeinden en een moppie deden op Hazes voor hun oude studentenkroeg. Het had Vindicat een bups aanmeldingen op kunnen leveren, maar nog geen week later helpen ze het zelf om zeep.

Maar wát gebeurt er achter de deuren van zo’n vereniging? Waar gaat de kik van hiërarchie over in gekte en… hoe komt dat? Ik studeerde flink lang, had vrienden en vage bekenden bij studentenverenigingen, dus ik hoor zo nu en dan wat… Ga maar even lekker zitten, lees en gniffel. Hardop.

Een eerstejaars moet de hele avond bier halen, gelukkig gratis, voor ouderejaars en mag pas naar huis als zij klaar zijn met drinken. Ie-de-re maandag (en dinsdag en woensdag, misschien wel vrijdag). Echt jongens, in de horeca krijg je betaald.

Als je ín de borrelzaal zoent bij het Amsterdamse corps, dan moet je dus koffiemelk atten. In de gang is een potje tongen wel toegestaan. In het Leidse word je ondergestreept. Ik had geen idee, maar dat betekent dat je het laatste laagje bier met een professionele zwiep over de personen in kwestie gooit. Juist.

Een studentenvereniging in Utrecht presteerde het om de nieuwe aanvoer in de ontgroening een hele week op rantsoen van Unicef-zakjes te zetten, tot ze en masse dreigden op te stappen.

Even voor de duidelijkheid: bij een ontgroening mag je als feut soms ook niet drinken. Je moet het nuchter doorstaan, ja. Een ontgroening duurt met gemak twee tot vijf weken trouwens, waarin douchen een zeldzaam goed is en contact met het thuisfront niet mag. Ach, die arme moekes.

Het is eigenlijk gewoon landjepik in de borrelzaal onder mannen. Iedereen heeft lekker een eigen plekkie, we zijn tenslotte gewoontedieren. Maar als dispuut kun je een plek ‘veroveren’. Ik kan me zo voorstellen dat je dichter bij de toog wil (zou ik willen). Doen ze best wel chic trouwens, door aan elkaars jasje te trekken, een beetje sumoworstelen voor corpsballen. Man man, ik krijg hier helemaal Risk-achtige visioenen van.

Bij het inschrijven wordt je background nog even gecheckt. Zo maak je weinig kans als je je in het Nederlandse journaille ophoudt. Schrijvers, juist. Toch jammer. Ook al maakte ik al geen kans meer, met mijn 31 jaar. De maximum leeftijd is 21. Bummer.

Korte rokken, blote schouders, een diep decolleté: kan niet. Preuts dat ze daar zijn. Blote vrouwenbenen mogen ondergeplast worden (wat?) en blote schouders worden ingetapet.

Ik heb één goede regel ontdekt. Witte sokken zijn verboden, hoezee. Leve het corps.

Nog eentje die ik ook wel gezellig vind. Je mag niet alleen voor jezelf bestellen, drinken doe je samen.

Inauguratie, convenant, mores en tradities, alto (niet te verwarren met de subcultuur), constitutie… Het is geen kattenpis wat ze daar allemaal aan woorden bezigen. Alles, maar ook echt alles, klinkt chic en ligt vast. Het lijken nondeju wel ridderlijke termen. Ik beken: ik heb net even wat woorden die ik vergeten was opgeschreven. Gewoon, om af en toe even in onze hippe schrijfsels te katapulteren.

Dan rest mij nog (ja, ik verval al in de taal) jullie te wijzen op het vervolg. Het komt, geloof me.

Beeld: trailer film Feuten