Doutzen durft

Na foto’s gepost te hebben waarop ze haar kind borstvoeding geeft, durft Doutzen weer een heilig huisje omver te schoppen: de menstruatie. Toch iets wat vaak in de buitenwereld niet lijkt te bestaan, terwijl het voor veel jonge meisjes laveert tussen gruwel en gedoe.

Er zijn meisjes in Afrika die hun menstruatie in afzondering moeten doorbrengen. Tijdens die periode zou je mensen ziek kunnen maken en dus moet je wegblijven van de groep. Sommige meisjes dachten bij hun eerste menstruatie dat ze in een spijker waren gaan zitten. Gelukkig zijn wij lichtjaren verder, maar toch blijft het een ingrijpend iets. Ik zal nooit het verhaal van mijn lieve vriendin J vergeten. Haar moeder overleed toen zij nog maar tien was en een jaar later begon het bloeden. J had geen idee. Verschoonde maar extra vaak van onderbroek en op een gegeven moment stopte het. Toen het ritueel zich een maand later herhaalde, klopte ze bij haar vader aan de deur. Die arme man had alles al voor haar klaarliggen. Maandverband, inlegkruisjes; de hele shebang. Maar wist hij veel dat zijn dochter al op haar elfde zou gaan menstrueren. Een verdrietig en lief moment.

Doutzen toont op haar Instagram een filmpje waarin ze wordt geïnterviewd over haar menstruatie. Dat zij denkt dat ze niet vervelend doet tegen haar man tijdens haar menstruatie. Dat hij zegt van wel, dus dat het wel zo zal zijn. Dat ze begrijpt dat je eerste menstruatie vreemd en een tikje beangstigend kan zijn. Er komt vocht uit je lichaam en het is rood ook. Dat het raar lijkt maar normaal is. Dat wil ze uitdragen.

Ook mijn dochters denken bij bloed meteen ‘auw’. Dus als ik weer eens een tampon verwissel (ja sorry, bij ons is de wc-deur altijd geopend), staan ze met blikken vol medelijden naar me te kijken. Nu zou ik dit strategisch kunnen inzetten om hen te vragen hun kamer op te ruimen/de vaatwasser in te ruimen/de hond uit te laten, maar dat zou opvoedkundig te ver gaan.

Toen mijn jongste meisje weer bijna met tranen in de ogen naar me keek toen ik mijn OB’tje in een wc-papiertje wikkelde, besloot ik het uit te leggen. Dat je lichaam eigenlijk elke maand een nestje bouwt. Een nestje voor de baby. Maar dat als je niet zwanger bent, dat nestje weer wordt afgebroken. En dat, dat is het vocht en het bloed dat naar buiten komt. Niets aan het handje dus.
Mijn meisje keek me aan. Ze knikte. Ze leek het te begrijpen. Toen trok ze haar vestje recht en zei trots: “Dan heb ik dus een baby in mijn buik. Want ik heb geen bloed in mijn poes.”

Nou. Ik denk dat ik haar doorstuur naar loket Doutzen. Voor les 2.