Amayzine
Dus je krijgt die gepersonaliseerde kerstkaart
En daar is ‘ie weer, de gepersonaliseerde kerstkaart. Van vrienden. Meestal van vrienden met een vers gezin, waar ze vrolijk voor de boom zijn uitgestald of juist heerlijk op het strand liggen met een cocktail. Of waarbij ze een thema hebben bedacht en allemaal binnen dat thema zijn aangekleed. Het geluk kan niet op en dat moet geëtaleerd. Voor nu. Juist nu. Maar wij, wij denken dit.
- Jeuk.
- Wanneer zouden ze zijn begonnen met brainstormen over het thema van de kerstkaart?
- Denken zij echt dat wij dit superduper leuk vinden?
- Wanneer zijn ze überhaupt op het idee gekomen om te beginnen met de gepersonaliseerde fotokerstkaart?
- Ik heb toch ineens zo’n ontzettende kriebel.
- Hoe lang zou die shoot geduurd hebben?
- Dat hij toch echt voor haar heeft gekozen uiteindelijk?
- Hoe oud zijn die kinderen nu? Ik heb eigenlijk geen idee.
- Zie ik daar op de achtergrond nou een gezinsweekplanner hangen?
- Ik krijg last van oprispend zuur.
- Grote gulpen zuur best wel.
- Zouden ze al brainstormen over volgend jaar?
- Wat moet ik nu egenlijk doen?
- Ze bedanken?
- Ze waarschuwen voor imagoschade?
- Het negeren.
- Ik negeer het. Net zolang tot ik van de lijst geschrapt word.
- Ze zijn in ieder geval gelukkig.
- Amen.