Een betere reden krijg je niet om te gaan sporten

Gewoon even vijfenveertig minuten non-stop rammen tegen een bokszak, ik vind het lekker. Ik ga je iets geks vertellen, nu ik het even niet meer mag door mijn rug mis ik het zelfs. En wie mij een heel klein beetje kent weet dat ik niet zo was…

Ik had zéker een x aantal jaar niet gesport (dan denk je dit trouwens). Nu zeg ik x, omdat ik niet durf toe te geven hoe lang het was. En x is het romeinse getal voor tien, ja. Lang verhaal kort, het waren er geen tien, maar lang was het wel. Bij mijn eerst boksles moest ik na vijfentwintig minuten aan het zuurstof, als in: stoppen, een kopje thee drinken en langzaam zorgen dat ik geen sterretjes meer zag en dat ik niet meer de neiging had om naar buiten te rennen om over te geven. Ik geef je maar even de waarheidsgetrouwe versie. In mijn hoofd maakte ik trainer Sam voor dingen uit die ik nooit in het echt tegen hem ga zeggen. En ik beloofde mezelf plechtig dat dit me nooit meer zou gebeuren. Daarom ging ik nog een tweede keer die week. Een week later stond ik er drie keer, na twee maanden vier keer, tot ik mezelf vijf dagen per week voor de kantooruren in het zweet werkte. De antisporter in mij kon niet meer zonder sport. Het was zelfs zo erg dat die bewuste Sam, die ik eerst zo zachtjes (maar aardig hoor, echt aardig) vervloekte, mijn personal trainer werd. Ik, een personal trainer, dat is zoiets als dat de paus ineens vóór condooms is.

Na wat maanden trainen kwamen ook de resultaten. Ik stond niet meer te hijgen als de roltrap het niet deed op het station, ik nam vrijwillig trappen. De jeans moest een maatje kleiner en ik liet die enorme chocoladepunt staan, want ik had net gesport en dat was zonde. Heel gunstig natuurlijk allemaal, maar het lekkerste was mijn hoofd. Ik was kalmer, ik had meer focus, ik was minder moe, ik kon alles er even een uurtje uitrammen, het was een heel uur per dag dat ik alleen even dat deed. En uit onderzoek blijkt nu ook dat ik minder stress had.

Sporten is goed tegen stress. Wie sport leeft langer. Wie sport maakt deeltjes aan in het hoofd, die je stressgevoel remmen. Wie sport slaapt lekker. Het zit zo, zegt de University of British Columbia: je telomeren worden langer als je sport. Dat zijn de puntjes aan de uiteinden van je chromosomen. Die lange telomeren aan het uiteinde van je chromosomen pakken goed uit bij het delen van je cellen. Jaja, het is een nogal wetenschappelijk verhaal. In het kort: hoe langer je telomeren zijn, hoe langer je leeft. En hoe meer je sport, hoe langer je telomeren worden en blijven. Comprendez? Ik wel, want nu ik net wat minder die bokszak van jetje kan geven heb ik net wat sneller stress. Niet dat ik mijn telomeren daar de schuld van wil geven, maar dat zou ik dus eigenlijk wel moeten doen. Sporten dus, tegen stress. Ik zie je bij onze sportschool, maar pas op, voor je het weet sta je er vijf keer per week.

Bron: RTL Nieuws