Een sabbatical nemen?

Bijna iedereen droomt er van, van een sabbatical. Even een tijdje uit  het ‘rennen van de ratten’, iets totaal anders doen. Een taal leren, vrijwilligerswerk doen of misschien wel eens die wolk stof afblazen van al die boeken die al jaren smeken om gelezen te worden. Ik pakte veertien jaar geleden mijn koffers. En mijn man. Of eigenlijk nam hij het initiatief. Hij, ik, Rome. Het staat nog steeds in de top vijf van mijn BBO’s (Beste Beslisisngen Ooit). Sta je op het punt een sabbatical te nemen, denk dan hier aan.

1. Het is Niet Eng

Op het moment dat wij onze plannen vertelden, kwam iedereen aan met beren en weggetjes. Of we het niet eng vonden? Of we niet bang waren dat mensen ons zouden vergeten? Of we niet bang waren dat we hierna niet meer aan het werk zouden komen?

Euh… Nee. Eng vond ik het sowieso niet. We hadden gespaard, we hielden ons huis aan (een luxe, ik weet het, maar het was een spotgoedkope etage), we waren binnen drie uur vliegen weer terug als er iets zou gebeuren en we gingen naar Rome, niet naar een oorlogsgebied. Dan dat vergeten. Ik weet niet hoe het bij jou ziet, maar ik kan toch heel dierbare vrienden zomaar een half jaar niet zien. Zomaar omdat we allebei druk zijn, ieder twee keer een eetafspraak hebben moeten afzeggen en dan is het ineens weer kerst. De ervaring leert dat we juist veel meer en intenser contact hadden met iedereen. Dan het derde punt. Wij werkten allebei bij tv als ‘seizoensarbeiders’. Was het jaar voorbij, dan ging je drie maanden in de WW. Waarom zouden ze ons nu ineens vergeten terwijl je anders ook rustig een half jaar bij een andere producent kon werken? Dan vergat men je toch ook niet? Ik denk dat als je goed bent in wat je doet en je altijd hard hebt gewerkt, mensen je niet zo snel vergeten. Bovendien wordt je alleen maar boeiender voor de buitenwacht. Oh, zij was toch met sabbatical?

“Een sabbatical is als een zwangerschap; je kunt van tevoren niet zeggen hoe je er uit gaat komen”

2. Het is vaak een keerpunt

Er zijn bedrijven, Starbucks bijvoorbeeld, die je na zoveel jaren trouwe dienst een sabbatical gunnen. Mijn werkgever stelde ook voor om me met onbetaald verlof te sturen. Zo was ik verzekerd en achtte zij de kans natuurlijk groot dat ik weer bij haar terug kwam. Iets diep in mijn buik kon haar genereuze aanbod niet aannemen. Stel dat ik langer wilde blijven. Of überhaupt niet terug zou willen. Of misschien wel een andere baan zou vinden. Uiteindelijk gebeurde het in Rome (hier trouwens de fijnste adresjes in Rome) dat mijn ‘transfer’ van tv naar bladenland plaatsvond en ik was dus intens blij dat ik voor mijn eigen zelfstandigheid had gekozen. Afijn, wees dus voorzichtig met afspraken maken voor daarna, want een sabbatical is als een zwangerschap;  je kunt van tevoren niet zeggen hoe je eruit gaat komen.

3. Bedenk wat je wilt

Wil je reizen, wil je één worden met een land, wil je werken, een taal leren? Bedenk dat van tevoren. Wij kozen voor een plek en om daar de diepte in te gaan. We kochten een Vespa en huurden een appartement in het centrum. Met extra slaapkamer zodat vrienden (juist, die we alweer een half jaar niet hadden gezien) konden ontvangen én we leerden de taal. Zo is onze sabbatical niet alleen een mooie herinnering, maar heb ik er nog steeds iets aan omdat ik Italiaans heb geleerd. Wij vonden het wel fijn om er ook echt iets aan te hebben. Maar goed, wij zijn ook types die liever biografieën dan romans lezen. Het moet altijd maar nuttig zijn: doodvermoeiend. Misschien wil jij wel avontuur en van het ene naar het andere land hoppen. Daar steek je natuurlijk ook veel van op.

“Je ziet het wel. Je gaat. Schrijf je een boek, schrijf je een boek. Schrijf je geen boek, schrijf je geen boek”

4. Over die vrienden

Als je op een vaste plek zit en die plek is leuk, dan sluipt het gevaar dat je elk weekend vrienden over de vloer krijgt. Bij ons vertrok het bezoek meestal op maandag en op woensdag kwam er weer verse aanwas. Dan waren de lakens net weer schoon en droog. Wij vonden het geweldig iedereen daar te ontvangen, maar besloten wel om ons Italiaanse leven niet steeds te parkeren voor onze Hollandse vrienden. Dus als wij waren uitgenodigd voor een diner, zeiden we dat we een avond niet met hen konden doorbrengen. Dat vonden zij volgens mij ook best lekker.

5. Stel je doelen niet te hoog

In NRC las ik een stuk over een vrouw die met sabbatical was gegaan en een boek wilde schrijven. Eenmaal weg van alles merkte ze dat ze een stevige burn-out  te pakken had, veertien uur sliep en misschien even helemaal niets moest doen. Iedereen bleef maar vragen hoe haar boek vorderde, wat haar een opgejaagd gevoel gaf. Je ziet het wel. Je gaat. Schrijf je een boek, schrijf je een boek. Schrijf je geen boek, schrijf je geen boek.

Als je gaat, laat je het me weten?