Even over Dotan

Om maar meteen te zeggen waar het op staat: ik schrijf dit vrijwillig. Ja, dat is nogal een ding aan het worden de laatste week als het om zanger Dotan gaat, maar ik ben geen onderdeel van een trollenleger. Ook al klinkt trollenleger wel heel Frodo-en-de-ring-achtig, geef toe…

Onze app begint te zoemen bij de plof op de mat van de Volkskrant en de pling van de mailbox, een printscreen, link naar Blendle; alles wordt doorgestuurd. Het gaat om Dotan. Met ingehouden adem lees ik elke punt, komma en verwijzing over zijn trollenleger, het meisje in het vliegtuig, het zieke kind met leukemie. En het eerste wat ik denk is: dit kan niet, dit bestaat niet, niet Dotan. Zou het écht?

Het blijft stil in kamp Dotan, te stil. Er komt geen verklaring, zijn Instagram blijft onbewogen en het voelt allemaal wat ongemakkelijk. Tot er een filmpje verschijnt op Facebook waarin hij bekent. Heus soms met een omweg, maar hij bekent. De nepprofielen, een fictieve achterban, het is waar. En daarom schuift hij aan bij RTL Late Night met een gigantisch groot boetekleed om de schouders, waar ik pas echt met samengeknepen billen naar kijk.

Na drie keer Humberto die Dotan op de vingers tikt en zegt dat we nu wel aan alles kunnen twijfelen had je me lek kunnen schieten. Dat weet ik nu wel, Humberto. Hebben ze ook nog even een Inside-my-bones-slachtoffer van Dotan aan tafel geschoven, om een knoop in je maag van te krijgen, ze voelt zich gekwetst want zij deed wel eerlijk haar verhaal. En Dotan? Die incasseert, geeft toe en knikt. Het was fout en hij had het nooit moeten doen. Ligt het trouwens aan mij of zat die tafel van Humberto ineens wel héél vol? Kan het verkeerd hebben natuurlijk.

Dotan wilde zijn muziek wat meer in de picture krijgen, vandaar de strategie en zijn ‘streetteam’. Maar eerlijk… Het is geen geheim dat influencers flink wat strategietjes bezigen. Volgen, ontvolgen, er zijn zelfs geheime like-genootschappen en reactie-pooltjes, en als ze het zelf niet doen, dan hebben ze daar een leger voor. Is dat anders? Is het nu anders omdat het Dotan is? Moeten zij allemaal aan tafel bij Humberto? Moet hij hen allemaal vijftien minuten vertellen hoe fout het is wat ze doen? Ja, verzonnen verhalen horen in sprookjesboeken, daar moet je ingrijpen, zéker als daar een leukemiepatiënt bij wordt gefantaseerd. Had Dotan moeten doen, toen het verhaal viral ging. Maar de klap krijgt Dotan nu toch echt wel, moeten we dan allemaal en plein public na blijven trappen? De schandpaal lijkt ineens niet meer zo ouderwets en ik krijg daar toch een beetje een zure smaak van.