HET moment in je zwangerschap waar niemand je over vertelt

Ik zit aan tafel spaghetti te eten en bij een willekeurige sliert pasta komen de tranen. Het is éven te veel. Niet dat bord eten hoor, maar het leven.

Misschien omdat ik normaal gesproken altijd op de bank eet, maar dat lukt nu niet meer, want ik kan niet meer zitten met een bord. De babybuik zit in de weg. En als ik denk aan de bank, denk ik aan de nieuwe bank die we hebben gekocht en aan álles wat we nog moeten regelen voor onze verhuizing. Gordijnen die niet op tijd worden geleverd. Gordijnen die veel te duur zijn. We moeten nog een kast en waar gaan we onze jassen ophangen? Het is bijna 2019 en in dit jaar… Heb ik een bruiloft voor 200 man gepland, ben ik getrouwd, ben ik drie weken op reis geweest door Amerika, werd ik zwanger, ontdekte ik dat het een tweeling is, kochten we een nieuw huis én gaan we verhuizen. Hup, alsof het allemaal niets is. Ik snap die tranen wel even.

Want hoe goed je het ook wilt doen in je zwangerschap, er komt een punt waarop je het niet meer volhoudt. Je probeert al die ballen die je normaal ook hoog houdt nog steeds hoog te houden. Veel werken. Veel vriendinnen zien. Veel in huis doen. Veel helpen met verhuizen, met familie zijn, met babyspullen kopen, met leuk doen, met sociaal zijn. Het moment is hier nu, voor mij, na 24 weken: ik kán even niet meer. Iedereen denkt maar: o, dat regelt ze wel en dat doet ze even, maar eigenlijk kost het dag na dag net te veel energie. Wil ik genieten van het feit dat ik nú zwanger ben van een tweeling – en dat gaat niet zo.

Het moeilijkste is daarom ook voor mij dat ik eraan moet toegeven dat ik niet meer alles kan wat ik eerst wel kon. Dat gaat fysiek gezien niet. Ik zal echt minder moeten gaan werken. Minder moeten gaan afspreken. Je kunt niet naar elke verjaardag, elk kerstfeestje, elke werkborrel en elk vriendinnenuitje. Maar dat is niet makkelijk. Het is al zo spannend, alles wat er verandert in je leven met een baby (of twee) in je buik, en dan ook nog merken dat je als persoon nu al erg veranderd bent is confronterend. Om nog maar te zwijgen over dat lichaam zien groeien. Al die kwaaltjes die erbij komen. Gênante kwaaltjes, ja. Een moeilijk moment in je zwangerschap: je kunt niet meer alles doen wat je in je oude leven deed. Je oude leven is al een beetje voorbij. Dat vertelt niemand je voordat je zwanger wordt. Want niemand weet wanneer dat moment precies is.

Een beetje somber gestemd ga ik maar heel vroeg naar bed. Nog even wat lezen. Ik pak een tijdschrift van een stapel en het eerste verhaal dat ik lees gaat over een vrouw die al jaren probeert zwanger te worden. Ze probeert het op allerlei manieren, met veel ziekenhuisbezoeken, ivf-pogingen, enge spuiten en hormoontherapie. Het lukt maar niet. Ze wil zo graag een kindje. Ik slik even. En weet nu: het is goed zo. Ik ga genieten.