Het perfecte persreisje
Persreisjes zijn als een box of chocolate: you never know what you’re gonna get. Soms valt het tegen, vaak is het leuk en soms tref je een parel. Vorige week woensdag was zo’n dag. Ik vloog naar Hamburg voor Pandora. Nu heb ik aan Hamburg sowieso mooie herinneringen. Ik zag er ooit mijn broer na een afwezigheid van acht maanden. Hij deed de zeevaartschool en moest tien maanden (tíen maanden) stage ‘varen’. Dat was dus in de tijd vóór de mobiele telefoon, de periode van de lichtblauwe luchtpostenveloppen. En echt niet dat mijn broer brieven ging schrijven. Dus toen hij met zijn schip een dag aanlegde in Hamburg, sprongen mijn moeder en ik in de auto. Zes uur rijden om samen een uiensoepje te eten. Dat hadden we er voor over. Ik weet nog wat ik aan had: een zwarte jeans en een suède jas van NAF NAF. Ja, dat was toen heel cool.
Afijn, Hamburg dus. Mijn tweede keer bezocht ik Sylvie Meis in haar appartement. Ook een enerverende ervaring, vooral toen de benedenburen aanklopten omdat hun hele kamer onder het schuim stond. Ik bleek iets te kwistig met badschuim gespoten te hebben; alles voor de foto. Daarna had de fotograaf tijdens het uitlichten met zijn jeans tegen de witte muur geleund. Gevolg: een blauwe plek. Gevolg: de totale loft-woonkamer moest worden overgeschilderd.
Nu ging ik ten derde male naar Hamburg. Voor Pandora, het Deense sieradenmerk dat haar nieuwe SHINE collectie, een collectie van 18k gold-plated sieraden, presenteerde. Ik was even vergeten hoe mooi de stad was. Het is een soort Londen in Duitsland. Prachtige gebouwen, creatieve winkels, aardige mensen. Een heel ander verhaal dan Berlijn, waarvan ik, zoals je misschien weet, geen voorzitter van de fanclub ben.
We sliepen in Sir Nikolaj, het Duitse broertje van Sir Albert met, hoezee, ook een Izakaya-restaurant waar ik meteen neerstreek voor thee (jawel, ik ben gezond) en pepe de padron bestelde en de laptop openklapte.
In de taxi ontmoette ik mijn medereisgenoten Jessie Vuijk en Annette Oerlemans (geen idee of het familie is, vond het te voor de hand liggend om te vragen) en dat was meteen feest. Hoezeer wijn en de favoriete sushibar van Jessie ook lonkten; we hadden allemaal werk te doen. Jessie zou alvast wat sieraden schieten en Annette moest haar &C-deadlines halen.
We verzamelden om iets voor zevenen in de lobby waar taxibusjes ons naar een prachtige Hamburgse villa brachten. Er waren cocktails met goud, een bad vol gouden ballen, tafels met Pandora-sieraden gedekt, modellen met het mooiste goud beschilderd en natuurlijk ook heel veel gezond en lekker eten. We pasten ringen, betastten colliers, veegden glitters van elkaars wang en kwamen ook nog tot de essentie. Van het leven. Van de liefde. Begrijpen doen we het nog steeds niet helemaal, maar dat het gekoesterd en gevierd moet worden, dat was duidelijk. En dat elke situatie vraagt om een mooi sieraad, dat ook. En laat die van Pandora nou nog eens heel betaalbaar zijn.
