Hoe een banaan te eten als je vrouw bent

Mannen hebben geen idee hoe bevoorrecht ze zijn. Gewoon die banaan ontdoen van de schil en happen maar, geen haan die kraait of iets denkt. Maar bij vrouwen is dat anders. Een banaan eten is op zich niet zo’n euvel, maar een banaan eten in gezelschap dan weer wél. En vooral een banaan eten waar mannen bij zijn. Nu ga ik de mannen niet betichten van vunzige verzinsels, ik doe het vooral mezelf (en andere vrouwen) aan.

Zo was ik pas bij een event dat zo rond de klok van negen ’s ochtends begon, tot twaalf. Ik had een shake in de mik als ontbijt, maar rond elf krijg je trek. En toen was daar de koffiepauze. Kwam als geroepen. Ik stond op regime, dus met de glimmende croissants en sappige donuts kon ik weinig. De optie: een banaan of een tros druiven. Zo’n tros neemt zo onhandig mee naar binnen en ik ben toch al meer team banaan. Maar ja, dan moet je een banaan eten in onbekend gezelschap en dat vind ik lastig. Ik liet de banaan voor wat ‘ie was, liep nog een beetje op mezelf te foeteren want: stel je toch niet zo aan met je banaan. En toen zag ik het. Toen zag ik haar. Het was een vrouw met banaan, die ondertussen nog even moest multitasken. Krijg je een gek resultaat van: de banaan zat half afgepeld zonder handen in haar mond, in zijn geheel. Minuuuutenlang. Of misschien seconden, maar het leek eindeloos. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik geen banaan had. Maar eigenlijk had ik prima een banaantje op kunnen peuzelen in de tijd dat de banaan parmantig uit haar mond stak. Niemand die het gezien zou hebben.

Laat ik maar zeggen waar het op staat: een banaan wekt gewoon de suggestie van een blowjob. Je kan er lang of kort over praten, maar als bij seksuele voorlichting op de middelbare zelfs een banaan binnenkomt als het condoom geoefend moet worden, dan weet je dat het zo is. Als puber groei je er mee op. Je kan er niets aan doen. Een banaan eten is vanaf die dag nooit meer hetzelfde. Die prak je, snij je in stukken of je breekt ‘m. Ook vast weinig prettig om te aanschouwen, maar het is allemaal beter dan met een halve banaan uit je mond nog even een appje te sturen. Of er even flink in bijten achter het stuur en dan de grimas van de bestuurder naast je opvangen. Ik heb dus wel bananen, ik eet ze ook, maar in stukjes. En ik wil sinds de vrouw met banaan iedereen aanraden om dat te doen. Is het de man niet die het denkt, dan ben ik het wel.