Kunnen we hier alsjeblieft mee stoppen?

‘Hé, ik heb een nieuwe baan. Zou je een referentie willen achterlaten op LinkedIn?’ Die vraag krijg ik best vaak. Sommigen voegen er zelfs het adjectief ‘goede’ aan toe. Of ik hen even de hemel in wil prijzen. Dan sta je in een rijtje van andere mensen die die persoon ook allemaal geweldig en fruitig en fris vonden. Ik houd niet zo van in rijtjes staan.

Noem me ouderwets, maar ik hecht niet zoveel waarde aan die publieke veren in andermans kontjes, omdat ik weet dat niet altijd alles is wat het lijkt. Zo eiste de advocaat van een ontslagen styliste ooit een ronkende referentie van de CEO die bovenaan haar LinkedIn blonk, waar ze in werkelijkheid nooit meer een voet in het pand mocht zetten. Of iemand geeft iemand vijf sterren om er maar vanaf te zijn.

Ik ben nog van de ouderwetse soort. Je weet wel, dat type dat iemand belt om een referentie te vragen, zonder mensen die meegluren of afluisteren. Gewoon één op één zodat je eerlijk kunt zijn. En misschien is iemand wel vijf sterren waard in het een, maar totaal ongeschikt voor het ander. Je moet mij niet als controller inzetten, dat betekent sowieso het einde van je bedrijf.

Nu ik toch bezig ben: elkaar bejubelen op Instagram vind ik ook zoiets, hoe zal ik het zeggen, laat ik het ‘opmerkelijk’ noemen. Ik snap dat je een vriend of vriendin ten overstaan van anderen twee duimpjes omhoog wilt geven. Leco die Sylvie support als ze in zwaar weer verkeert. Snap ik. Of even de lampen richten op iemand die iets bijzonders gaat doen. Doen we allemaal en dat is aardig en attent. Maar de grens tussen attent en aardig en pronken met je fameuze vrindjes, dat is een dunne, hoor.

Dat gaat ongeveer zo. Dank @madonna voor de fantastische avond in jouw geweldige onderkomen en laten we niet vergeten @sting, jij geweldige vriend, wat was het weer speciaal om ook jou zo hier in dat intieme gezelschap op je gitaar te zien tokkelen en @jamieoliver, voor ik het vergeet, onze vriendschap gaat zo ver terug maar wat had je weer geweldig gekookt deze avond en @jamiecullum, het was zo bijzonder om je ook hier te zien, jammer dat @sophiedahl er niet bij kon zijn maar onze levens zijn verbonden, wij gaan nooit meer zonder elkaar. In vriendschap en geluk voor altijd. En dan gooien we er nog een hashtagje ‘blessed’ achteraan en dan is het compleet.

Dan wil ik nog maar twee dingen: die mensen vertellen dat er ook zoiets bestaat als een ansichtkaart die je persoonlijk naar iemand kan sturen om die persoon te vertellen hoe dierbaar hij of zij voor je is en ten tweede wil ik dan graag een Rennie. Tegen die opkomende grote gulpen zuur.