Een Lijst met kleine levensvragen

Het zijn geen vragen van wereldschokkend niveau en ze zijn ook niet van groot belang, maar toch vraag ik me dingen af. Levensvragen, kleine levensvragen in dit geval, maar zeker de moeite van het afvragen waard.

Zoals…

Waarom zou je de Mount Everest in hemelsnaam willen beklimmen? Ik keek weer eens de film ‘Everest’, toepasselijke naam ook, en ik denk het iedere keer weer. Waarom, maar wáárom wil je zo’n erbarmelijke klim ondernemen? Huis, haard, gezin, alles dik voor mekaar en toch lekker eigenwijs die ijshelling op klunen. Ik vraag het me af.

Of hoe het toch komt dat navels van die frummelige frutsels zijn. Knap kun je ze niet noemen, met een beetje geluk ben je hooguit goed geknoopt het leven door gegaan. En met een beetje pech trekt ‘ie pluizen aan. Dat laatste heb ik van horen en zeggen. Net als oren, maar die bewaar ik voor later.

Je hebt van die hersluitbare zakjes, waarvan je weet dat je ze nooit hersluit omdat de inhoud simpelweg niet van het hersluitbare soort is. Dus waarom de moeite om daar zo’n randje in te persen en te prutsen, fabriekers? Ik zou trouwens ook graag een keer praten met de verpakkers van filterkoffie.

En dan plof ik op de bank, pak ik mijn telefoon erbij om eens lekker ongegeneerd een rondje te shoppen. Herkenbaar? Dacht ik al. Zie ik mijn object of desire in de online shop, ga ik tot klikken over en misschien wel kopen, is het uitverkocht. Maar als in: het staat er gewoon ook onder. Uitverkocht, out of stock, niet meer verkrijgbaar, nada. Weledele retailers, waarom doen jullie zo gemeen en laat je dit staan? Ik vind het neigen naar vals.

Iedereen schijnt allerhande foefjes te hebben om pitten uit avocado’s te moffelen. Ik niet. Het is lekker, maar plakt aan álles vast wat te p(l)akken valt. En ik krijg dat ding nooit of te never keurig in de afvalbak, daarvoor laat ik ‘m minimaal eerst dertig keer over het aanrecht stuiteren, moet ik ‘m minstens vijf keer van de grond oprapen en dan glibbert het geval ook nog eens flink door mijn handpalm tijdens het bedwingen. Heel de keuken onder de avocado, ik onder de avocado… De avocadopit en ik zijn geen match.

En misschien wel de belangrijkste: waarom bestaan er in godesnaam nog steeds witte wc-borstels? Ik bedoel: we weten allemaal dat ze ook in het zwart komen. Zwart staat bekend als een kleur waar je niets op ziet. Toen ik het voor het laatst checkte, nou ja… Je snapt mijn punt. Ik begrijp het niet.

Tot zover, het is even wachten op het vervolg, maar wees gerust: die lijst ontwikkelt zich iedere dag weer een klein beetje.