May’s holiday
Een centrifugevakantie noemde ik het. Volle kracht in een korte tijd, kortom. Ik was al een week in Italië, maar vrijdag kwam mijn lief om morgenochtend weer te vertrekken, dus alles ging in de vijfde versnelling. Eten bij Carolina en Martino (Tetino voor intimi) van het restaurant aan de overkant, een feestje bij de buren uit Pistoia, stevig shoppen bij Malibu, mijn lievelingswinkel in Ostuni (waar de uitverkoop nog vrolijk voortduurt, hoera hoera, de buit: een overhemd-top, een T-shirt en twee dazzling avondjurken voor een spotprijsje) en nog een strandmiddag met lunch met prosecco en een diepe duik in de Adriatische Zee.
Vergeet ik nog te vertellen over de buren die het zo zielig vonden dat de ijstaart die we hadden meegebracht was gesmolten toen hij geserveerd werd dat ze de volgende dag een verse kwamen brengen. En van klusjesman Mimmo, die zomaar twee konijntjes kwam brengen voor onze dochters. Het leven in Italia is mooi. Al heb ik wel weer een paar dingen geleerd.
1. Alcohol
Italianen zijn de liefsten, maar hun alcoholconsumptie ligt echt lager dan die van ons. Vooral tijdens een feestje. Man. Man. Man. We hadden het wel eerder ervaren en zagen nu wederom het bewijs. Ze zijn scheutig met alles, behalve met de fles. Les geleerd: zorg dat er een flesje in je eigen tas zit weggemoffeld, dat helpt je de avond door.
2. Italiaans bellen
Lopen New Yorkers allemaal met oortjes en hevig gesticulerend hun eigen gesprekken te voeren, in Italië gaat het anders. Je neemt op, zet de telefoon op de speaker, houdt hem vijf centimeter van je oor of je mond en tettert er lekker op los. Én je laat iedereen meegenieten, maakt niet uit waar je bent. Tijdens een huwelijk, in een restaurant… ‘Ik bel dus ik besta’ is het motto.
3. Alles kan
Mijn ouders hebben hier een huis, dus we hebben te maken met het lokale Italiaanse leven. Wat opvalt is dat de vooroordelen vaak wel, maar heel vaak ook niet opgaan. Ik vind de Italianen precies (ze zijn op tijd), daadkrachtig (niets domani, gewoon oggi) en heel erg volgens de regels levend. Misschien piep ik over een jaar wel anders, maar voorlopig snor ik hier tevree en gelukkig. Of zoals mijn dochters zeggen: dit is het land van lol en pret. En zo is het.
