Mays zonreis diary
A.k.a. de vloek van May
Het stond al maanden in de agenda. En ik verheugde me er nog langer op: de jaarlijkse Coty-reis met mijn vakvriendinnen. Coty is het bedrijf waar zonnebrandexpert Lancaster onder valt. En de parfums van Gucci, Chloé (Chloé Nomade al geroken trouwens?), Marc Jacobs, de producten van Philosophy, Wella, het Tiffany-parfum… Wat je zegt: de beautyhemel. En dan werken er ook nog eens de allerleukste vrouwen Jenny en Daphne waar je privé ook rustig een week mee naar Ibiza zou willen. Elk jaar organiseren Daphne en Jenny De Zonreis. Het idee? Ons bijpraten over alle grootse plannen van Coty en vervolgens, en dat is dus echt een Serieuze Zaak, eens kijken of al die producten nou wel echt zo goed werken. Het adagium is dan dus zonnen, smeren, zonnen en smeren, afgewisseld met een hapje, links en rechts en af en toe een glas van het een of het ander.
Aruba is afgevinkt, Thailand, Sint Maarten, en ik mocht aanhaken vanaf Kaapstad. Vorig jaar zetten we koers naar Sani Beach Resort in Griekenland en dit jaar gingen we naar Tenerife. Belangrijkste reden? Zonzeker. Terwijl ik dit tik, komt er een ongemakkelijk kuchje naar boven. Ik zei dus: zonzeker. Vorig jaar in Sani Beach was het heerlijk, heus. Maar dat het fris was, daar kunnen we allemaal niet echt omheen. We lachen nog steeds om de avond waarop we per se buiten wilden eten en ieder in twee dekens gewikkeld waren en allemaal een eigen (Al Gore moet nu even stoppen met lezen) warmtelamp tot onze beschikking hadden.
Dat, dat dus nooit meer. Dus Tenerife. Wel best eventjes vliegen, maar laat het aan Daphne om het meest spectaculaire en comfortabele hotel te vinden (mijn lakens zijn krakend wit, mijn bad staat midden in de kamer, ik heb een terras zo groot als een gemiddelde woonkamer, zes kasten, vier enorme spiegels, een zitje en een fenomenaal uitzicht op zee) en hier is dus zon. Weer dat kuchje.
Ik zag al dat de weerapp een stuk enthousiaster werd van het weekend in Haarlem dan van dat op Tenerife. 27 graden versus een bescheiden 21. Maar goed, maar goed, in Nederland moet je dat altijd nog maar zien, toch? En te warm, da’s ook maar weer zo warm. Ik downloadde nog een paar verse apps. Buienradar, Weather Pro. Hun oordeel: hetzelfde.
‘Maar,’ opperde een vindingrijke collega in het vliegtuig, ‘Tenerife is best heel groot en die app geeft het weer in het noorden aan. Wij zitten in het zuiden. Komt goed.’ Ach, je voelt de clou al zo ontzettend aankomen. Wij stappen uit het vliegtuig en zien een groot, dik wolkendek, en mensen met een omslagdoek omgewikkeld.
Als ik Daphne en Jenny bij het hotel begroet (ze waren er al om alles te regelen), giechelen ze over ‘de vloek van May’ omdat sinds ik meega, het weer steeds wat minder is.
Maar vandaag geeft Buienradar geen regen aan. Da’s al heel wat. En zonnetje wolkje, zonnetje wolkje. Zon sta me bij. Neem dit niet van me af. Dit is een van die snoepjes waar ik een jaar op kan teren. En anders moeten jullie me dus maar echt serieel op reis sturen om in Nederland mooie zomers te krijgen. En moet ik maar leren te houden van ‘fris’ en ‘kou’. Er zit niets anders op.
