Mooi weer is slecht voor je gezondheid en dat zit zo

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar als het zomer is, heb ik gemiddeld drie katers per dag. Voel ik me propvol van alle bitterballen. Weet ik niet meer hoe de sportschool er van binnen uitziet. Ook niet van buiten, trouwens.

De zomer is funest voor mijn gezonde leven. Elke dag is er wat leuks te doen en ja, met dit uitzonderlijk mooie weer móet je ook elke dag wat leuks doen. En iets leuks eindigt dan al gauw op het terras waar de rosé als water uit een karaf komt en de zestien witbiertjes elkaar vrolijk opvolgen. Dan de bittergarnituur. Ja, je kunt zeggen ‘eh, ik wil graag sla met dit warme weer’, maar dat hebben ze niet bepaald op elk terras aan het water. Wel vlammetjes. Loempia’s. Minikaassouflé’s. Ja, en chips, bier en een bak friet. Ofwel: je komt binnen vier dagen 25 graden plus gewoon keurig 6,5 kilo aan. Is prima, maar niet erg gezellig voor de bikini’s die ook die dagen uit de kast moeten.

Belle en ik hebben het uitvoerig besproken op de werkvloer met maar één vraag: HOE DOEN MENSEN DIT, SERIEUS? Hoe doet iedereen dit, die zomer? Want: elke dag werken. Maar ja, we willen ook elke dag een mini borrel drinken, want binnen zitten, come on, dat doen we in november wel weer. We willen op een boot, een gracht, een meer, een kade of een vlot hangen. Keten. Met wat lekkers te drinken graag. Of twee lekkers. We kwamen er niet uit. Hadden we nu echt al een week lang geborreld met mensen? Ja, een hele week. Zeven dagen achter elkaar. Waar we in de winter veilig in onze verwarmde huisjes schuilen en braafjes thee atten, moeten we nu de deur uit. Hoe dan? We zijn kapot, maar mogen het niet zijn. We moeten dóór. Het blijft nog twee weken kurkdroog in Nederland. Hè, fijn: nog meer boten, vlotten, terrassen en strandclubs.

Nee, doe ons die herfst maar. Ja, weten we; kun je eigenlijk niet zeggen. Hoor je niet te zeggen als Nederlander. Maar we zeggen het toch. We snakken naar onder een kleedje zitten op de bank. Naar bleke gezichtjes. Naar regen op de fiets. Naar grijze luchten. Naar sokken met een leren laars. Naar avonden niet hoeven praten, dansen, lachen, sjansen en zwieren. Naar onze hippe regenjas met daaronder een dik vest. Dan voelen we ons eindelijk, eíndelijk weer gewoon, gezond. Gelukkig. Nou, jongens, goed nieuws. Op naar 23 september. Dat is nog maar 77 dagen aftellen. Godzijdank.