Naar een nieuwe plaats verhuizen

Zo pak je dat aan

Een jaar gelee pakte ik mijn biezen om te verkassen voor een nieuwe baan. Je weet wel, die bij Amayzine. Mijn condo staat op twintig minuten van de redactie in een dorp waar ik níemand kende, zelfs nog nooit van had gehoord en daar ging ik dus wonen. Maar verhuizen naar zo’n plaats, daar heb je tactieken voor.

Ten eerste: hoe dichter je bij je werk woont, hoe blijer een mens is. Het maakt je zelfs gelukkiger dan een goede pot seks, zeggen ze. Ik zoef in twintig gaspedaalminuten naar de redactie en weer zu Hause. Hou je tijd over, dus ik pak de sportschool mee voor ik aan het tikken sla en ’s avonds heb ik tijd zat om een vinootje te doen op het terras.

Ten tweede: zorg dat je een gezellig stel collega’s krijgt. Van die types die om half negen binnen komen sloffen en om vijf voor vijf het tasje in staan te pakken, daar ga je niet mee óp de bar eindigen. Kies je kompanen uit op feestfactor. Zo ben ik op vrijdag nooit voor zevenen thuis en staat het upcoming stapavondje met een uitroepteken in de agenda.

Op drie: maak een lijst met af te vinken terrassen. Hier heb je een insider voor nodig, die trof ik in de allerleukste Daphne van Coty. Ze woont bij mij om de hoek en tipte me de lievelingen. Naar café de Punt voor een bovenstebest biefstukje, bij Slangevegt kruip je weg in loungekussens en lunchen moest ik in dat ene straatje.

Vier: woon waar je mensen kent. Soms is dit moeilijk, maar woon waar je mensen op een half uurtje rijden kent. Kun je gewoon even in de voiture springen voor een kop koffie en voel je je net wat meer thuis.

Ten vijfde: doe zoals de locals. Mijn langste conversatie met een local was bij de groenteboer, die nu trouwens failliet is, hoorde ik weer bij de bakker. Mijn liefde scheurde zijn enkelbanden, wil ik je niet aanraden, maar door de fysio weet ‘ie precies de juicy roddels over onze thuisbasis. Waarom dat jonge stel zo’n godsgruwelijk coole woonboot heeft op A-locatie (en hoe ze dat betalen), ik noem maar even iets. Maar als je mensen kent en dingen weet, dan aard je dus wat makkelijker.

Op zes: kies een fijn huis. Als je huis voelt als thuis, dan is alles fijner.

Nummer zeven: ga niet naar buurtborrels. Of je moet je aan willen sluiten bij de bejaardensoos die de hal wil verfraaien met ingelijste schilderijen aan een rails (waar gebeurd). Plan maar gewoon een biertje met die aardige knaap van twee huizen verder; is verstandiger.

Ten achtste: rijd rond en kijk kritisch. Ons criterium was: op maximaal een half uur van het Amsterdamse. Trek een cirkel op de kaart, stap in de auto en ga rijden. Bij alles wat je ziet vraag je je af: zie ik mezelf hier wonen? En echt, bij twijfel: NIET DOEN.

Op negen: wat wil je van die plaats? Is dit oud-en-gelukkig materiaal of een gemakkelijk tussenstation? Moet het af zijn of wil je klussen? Als je ergens gaat wonen waar je niks en niemand kent, moet je huis wél zijn wat je nodig hebt.