Over Dave Mantel

Het is zondagmiddag, samen met Otis en Jon zitten we in de auto liedjes te zingen. Otis zingt het hardst van allemaal en ik voel me het gelukkigste persoontje op aarde. Dan gaat opeens de telefoon: Dave Mantel is overleden. Wat?! Hij was verdomme eind dertig! Natuurlijke oorzaak? Oh gelukkig. Nou ja, hoe kun je ‘gelukkig’ zeggen? Het klinkt toch een stuk mooier dan een zelfmoord of heftig ongeluk, ook al hebben alle scenario’s dezelfde vreselijke uitkomst… Al gauw staat mijn tijdlijn vol lieve herinneringen aan Dave van vrienden en collega’s. Ik heb helaas nooit met Dave op de set mogen staan, maar meerdere malen heb ik hem ontmoet bij castings, op feestjes en hij heeft ooit prachtige foto’s van mijn zusje gemaakt. Want naast acteur was hij een hele goede fotograaf en gaf hij te gekke acteerworkshops via zijn eigen platform ‘De Masterklas’.  Ik herinner me vooral zijn vriendelijke en stralende voorkomen, mooie energie en hoe vitaal hij altijd overkwam. Vorig jaar las ik zijn berichten op Facebook over zijn kwakkelende gezondheid en uiteindelijke galblaasoperatie. Of dit verband heeft met zijn plotselinge overlijden, is nog niet bekend. Het kan toch niet dat een 37-jarige vitale man, die vol in het leven stond, opeens neervalt? Ik denk meteen aan zijn geliefde, vrienden en familie die deze ongelofelijke shock moeten verwerken. Je waant je op die leeftijd onsterfelijk: je staat nooit stil bij zo’n scenario. Ik kom thuis en kan Jon en Otis alleen nog maar vasthouden en knuffelen. We ZIJN sterfelijk, dat is helaas de pijnlijke waarheid. Ik wens alle naasten van Dave ongelofelijk veel sterkte met dit zware verlies. De wereld is een heel lief en getalenteerd persoon armer geworden.