Amayzine wordt Esmayzine

Vanaf het eerste moment dat ik haar zag, vond ik haar groots. En altijd als ik haar zag, was er iets dat ik wilde/moest/zou. Maar ze werkte bij JAN en daarna bij &C en ik klus niet graag in andermans wijk. Toen ik dit voorjaar op persreis was en ik haar miste (ze stond ook op de lijst), bleek ze weg bij &C. De liefde lonkte. Haar vriend woont en werkt in LA en de optelsom ‘het leven is kort en LA is leuk’ was snel gemaakt.

Daar opende ineens een deur voor haar, maar ook voor mij ging er een luikje open. Want betekende dit niet dat ze misschien een beetje Esmayzine zou kunnen worden? Wat geestige, vermakelijke, eerlijke en inspirerende reports uit La La Land lusten wij tenslotte wel.

De liefde bleek wederzijds, dus vanaf nu schrijft Esmée elke week vanuit haar zonnige onderkomen over alles wat haar pad kruist. Esmée, welkom aan boord en ik kom natuurlijk heel gauw jouw kant op voor de o zo broodnodige redactievergadering. Maar voor nu: Esmées allereerste post.

5 trucs om jezelf een beachclub in te bluffen

Los Angeles in augustus: heerlijk, maar ook snik- en snikheet. Alsof je je gezicht in een heteluchtoven steekt, probeer er dan maar eens voor te zorgen dat je make-up niet zo je decolleté in druipt.

Gelukkig is er het strand waar het altijd een paar graden koeler is dan in Hollywood (tot wel vijf graden!) én er waait een verrukkelijk windje waardoor je geen klamme dijen krijgt.

Net even anders dan in Scheveningen loop je in Santa Monica, Malibu of Venice niet ‘gewoon maar even het strand op’ om een bedje te huren en je vervolgens als een platvis te installeren. Nee, als je niet gezandstraald op je eigen handdoek wilt vertoeven, moet je zien binnen te komen bij de private beachclubs of de zwembaden van de hotels (ook niet toegankelijk voor het ‘gewone’ publiek) die aan het strand liggen.

Ergens binnensneaken kan mijn Limburgse bescheidenheid eigenlijk niet aan, maar de hele dag met mijn kont in het zand zie ik ook niet altijd zitten. Soms wil je op een bedje bediend worden, dat voelt voor mij als ultieme luxe.

Dus met een smile en enorm veel bluf vind ik dat ligbedje bij zo’n hotel altijd. Dit zijn mijn trucs:

Dress the part

LA is all about ‘appearance’, yup: ze scannen je van top tot teen. Dus laat je Havaianas thuis en trek die mooie loafer of dat kleine hakje onder je zomerjurk aan. Doe je best met je haar, zorg niet voor struikrovertaferelen en maak je toch een beetje op, ook al vertoef je de hele dag in de brandende zon. Hotelgasten die in dit soort hotels slapen lopen ook zo rond.

Walk that walk

Doe in een lobby altijd alsof je de weg weet. Ga niet aarzelend bij de receptie staan, maar zeg de mensen daar vriendelijk gedag en wend meteen je blik af terwijl je met een zelfverzekerde tred doet alsof je weet waar je naartoe loopt.

Find the stairs

In de meeste hotels werkt de lift alleen met een sleutelkaart van je kamer. De trappenhuizen zijn echter altijd open als veiligheidsvoorziening, dus zoek meteen bij binnenkomst in de hoek een deur die eruit ziet als het trappenhuis en neem de trap naar het zwembad.

Talk that talk

Als iemand van de staff je aanspreekt terwijl je haastig zoekt, bluf dan en zeg dat je graag de trap wilt nemen maar even niet weet waar die is. Knipoog en zeg: ‘I like to exercise’, dat zijn de gouden woorden in LA, want fit is het nieuwe ‘it’.

Go down!

Eenmaal zwetend de pool gevonden, loop je ook hier in zelfverzekerde tred richting een bed. Installeer jezelf meteen, plof neer, gooi die handdoek die er klaar ligt er vanaf (neem dus geen eigen laken mee) en pak je boek of sluit je ogen.

Act like you belong

Zo, daar lig je dan, in stand zeekoe, en dan is er een grote kans dat de poolboys je naar je kamernummer komen vragen. Antwoord onverschillig dat je kamer nog niet klaar was (in de ochtend is dit het meest geloofwaardig, want grote hotels checken gasten meestal pas na 13.30 uur in).

Pay in advance

Omdat je geen kamernummer hebt en je toch een cola of een cocktail wilt, geef je je creditcard óf betaal je cash.

Enjoy! Geniet en blijf vooral uren liggen.

Geschreven door: Esmée Geeratz