REPORT: JBL SNOW PARTY

Als ik vertel dat ik gisteren aan één stuk tien uur heb geslapen, dan snap je vast dat de snow party van JBL nógal een succes was. Met wallen tot mijn enkels heb ik me achter mijn laptop genesteld om je alles te vertellen. Komt ‘ie.

Oh, ik was trouwens nog nooit op wintersport geweest. Nog bijkomend van een avondje dansen op de tunes van Sunnery James & Ryan Marciano meldde ik me op zaterdag met knikkende knieën bij skileraar Michel (ik mag Mies zeggen). Hij kijkt me een beetje gekkig aan en vraagt nog een keer of ik écht wel een beginner ben. Ik snap het wel, want ik heb het meest blitse pak van heel Valtho aan. Zelf noem ik ‘m liefkozend mijn spionnenkostuum, want het ding is helemaal zwart, sluit aan en heeft een giga rits van voren. Heel profi vond ik, zo lijkt het net alsof ik het al jaren doe. Ik val na wat onfraaie pizzapuntremsessies en een flinke buikschuiver van de piste vrij snel door de mand.

Na wat geski trek ik me samen met mijn vriendin en skiër in crime Kiki Boreel terug op de kamer om in te zingen met de JBL GO 2. Denk: heel hard en vals met een haarborstel. Opgewarmd en wel gaan we naar Bar 360. Met een Aperol Spritz in de hand mogen we een hamburgertje grillen op de barbecue. We eten alsof we jaren niet hebben gegeten. Sporten op latten maakt hongerig. En dan zijn daar de JBL-ambassadors. Tinie Tempah, Feder, Synapson en Nicky Romero draaien fijne plaatjes. Ik hups, spring en baan me een weg door de après-ski-liefhebbers om links voor mijn dansmoves te laten zien (ik heb mijn eer hoog te houden na al die motorische errors op ski’s).

Zondag is de rustdag. De gevorderden pakken nog wat afdalingen, ik geniet (met hoofdpijnhoofd van gisteren) van een weelderig ontbijtbuffet. Om 11:30 uur brengt de bus ons naar het vliegveld van Lyon. De sneeuwpret is over, maar JBL, mag ik volgende keer weer? Man o man, wat is dit geweldig.