Stel jij ook altijd alles uit?

Zo komt het en zo kom je er vanaf

Dit artikel schreef ik gisteren. Dat kun je een mirakel van de beste soort noemen, want uitstelgedrag is geen mens vreemd en laat ik nou bijzonder menselijk zijn. Je zou ook kunnen zeggen dat ik oud ben, want er is zowaar een fysieke verklaring voor ons uitstelgedrag. Dat zit namelijk zo. De prefrontale kwabben waar de prefrontale cortex in huist die invloed heeft op hoe actief we zijn, heeft rijping nodig. Dus hoe ouder we worden, hoe eerder we aan dingen beginnen.

Sinds een half jaar ben ik ontzettend goed in vooruit werken en organiseren. Ik weet dat het me tijd scheelt (ga jij maar eens op het laatste moment een restaurant proberen te reserveren, dat lukt niet en je bent vier keer langer bezig dan wanneer je een paar weken van tevoren even de telefoon pakt), het is fijn voor de mensen om je heen (mijn teksten zijn er nu op tijd waardoor ik de boel niet ophoud) en het geeft me zelf een rustig idee dat ik het verjaardagsuitje voor mijn jongste dochter al twee maanden van tevoren heb geregeld. Ik dacht dus dat het met voortschrijdend inzicht te maken had, en met een agenda die nu zo vol is dat ik het anders niet kan volhouden, maar het is dus gewoon terug te voeren op mijn prefrontale hersenkwab. Goed.

Uitstellen is iets van de laatste tijd

WAAR – NIET WAAR

Uitstellen doen we allemaal en door de eeuwen heen. Twee leuke voorbeelden. Schrijver Victor Hugo (je weet wel, van Les Miserables) was zo’n onverbeterlijke uitsteller dat hij zijn bediende vroeg om zijn kleren te verstoppen. Naakt kon hij het huis niet verlaten, dus moest hij wel gaan schrijven. De Amerikaanse auteur Douglas Adams liet zich zelfs opsluiten door zijn uitgever teneinde zijn deadline te halen.

We kunnen er niets aan doen dat we uitstellen

WAAR – NIET WAAR

Volgens wetenschappers kunnen we niets doen aan ons uitstelgedrag. Vroeger aten we als we honger hadden, dronken we als we dorst hadden en leefden we heel primair. Zaken vooraf regelen is iets van de laatste eeuwen. Vooral studenten zijn heel goed in uitstellen (dat klinkt weer een stuk gezelliger dan dat ze slecht zijn in vooruit werken). Ze zijn gewend dat als je even gas geeft, het allemaal wel op zijn pootjes terecht komt, maar aan de universiteit  kom je daar gewoon niet mee weg.

Je kunt iets doen aan uitstelgedrag

WAAR – NIET WAAR

Ten eerste moet je die prefrontale kwabben lekker laten uitrijpen. Dat gaat vanzelf. Verder ga je met de loop der jaren zelf de voordelen zien van dingen op tijd af hebben m. Dat knagende gevoel van ‘eigenlijk had ik…’ maakt plaats voor de tevredenheid van een afgevinkt lijstje, en dingen gaan nu eenmaal sneller als je ze tijdig aanpakt en je kunt bijsturen en ingrijpen. Maar je kunt je uitstelgedrag ook minderen door de volgende dingen toe te passen:

• Zorg voor een prikkelarme omgeving
• Laat je mail niet op je scherm binnen ploppen
• Zorg dat je geen pushberichten krijgt bij een vers appje
• Zet je telefoon tijdens ‘een werkje’ op vliegtuigstand
• Bescherm jezelf tegen het afdwalen online en blokkeer via cold turkey je favoriete en levensgevaarlijke sites (Net-A-Porter wacht heus wel)

En mocht je toch veel te laat zijn met je taak; zeg dan in ieder geval dat je ontzettend last had van procrastinatie (de wetenschappelijke term voor uitstelgedrag), dan klinkt het in ieder geval nog als iets waar je trots op kunt zijn.