Te oud voor iets zijn

Ik denk dat het begint…

In een zwart jeanspakkie, witte trui met een streepje, zwarte baret op en Dr. Martens aan kwam Annabelle vanmorgen binnenlopen. Maar écht dat je denkt: potver, wat een leuk ensemble heb je daar uit de kast geplukt. Alleen níet voor mij. Dit soort gedachten heb ik sinds kort. Dat ik denk: daar ben ik een beetje te oud voor. Ik ben dertig en één jaar, moet je weten.

Een shirt met een gevatte leus kan ik waarderen en ook die met een kunstige print vind ik fijn. Maar sóms kan een tekst niet meer, denk ik. Zo is ‘L’amour’ nog best oké, maar ‘Love’ al snel wat cheesy. En is het embleem van een old-fashioned rockband te doen (want je kent hun repertoire ook daadwerkelijk), maar gaat de naam van een beroemde universiteit richting sneu. Ook al rekte ik m’n studie tot in het oneindige, ik ben toch al zeker vijf (vermoedelijk zes) jaar niet meer in slaap gevallen op vrijdagochtend in de collegezaal. Was ik vroeger bijzonder bedreven in. Om ‘Namastay in bed’ blijf ik grinniken, maar als je 30+ bent doet het lui aan. Simone snapt dit, die zit ook in dé fase. Leeftijdgenoten.

Blote armen vind ik gewoon leuk, zeker als je knappe hebt, zoals Michelle Obama. Een bikini moet altijd kunnen, vind ik, zeker als je alleen kampt met een klein rolletje over de broekrand. Maar een shortje? Tot wanneer is dat eigenlijk houdbaar? Ik vind dat ik dat best wel kan hebben op de boot of op vakantie, maar ís dat wel zo? En wat dacht je van de crop top, voor als ik straks een plat spekloos buikje heb getraind? Ik weet het niet. Het voelt wat gepasseerd. Wat denk jij?