Het is geen kiwi, het is geen bes, het is de kiwibes. Ik wil de bedenker van deze uitvinding een dikke veer in de derrière geven, want wat geniaal.

Je moet weten dat ik gék ben op kiwi’s, maar ze te weinig eet omdat ik de schil moeilijk vind. Allereerst is ‘ie niet eetbaar, waardoor je dus moet schillen, maar het fruit is eigenlijk te nat vanbinnen om er een mes in te zetten. Dat druipt en druppelt dan zo viezig over je handen. En die schil hè, die is ook van het genre kriebelig. Kortom, ik vind de kiwi lastig. Correctie: ik vónd de kiwi lastig. Want de kiwibes is hier. Een kiwi in formaat bes, die je gewoon in z’n geheel eet. Zomaar. Zonder te klooien. Wát een vondst, mevrouw of meneer Kiwibes. Wat een vondst.