Nu wil ik een verheven situatie schetsen. Van kranten op de eettafel waar je vingertoppen wat inktig van raken, broodjes van de bakker die nog wat staan te dampen, ik in zijn overhemd met m’n haar in een knot, een chanson uit de speakers en verse zwarte koffie. Maar jullie weten ook wel dat ik dan lieg.

In plaats daarvan doen we een ochtendsessie op de bank, met Netflix, in joggingbroek, een schaaltje kwark en granola op schoot want de rest was op. Het enige dat op waarheid berust is de koffie. Die maak ik sinds kort met een French Press. Daar ga je dure koffiesoorten van kopen, snobistisch koffie van drinken en er goedkeurend bij knikken als je de eerste slok neemt. Hoe het werkt? Dure koffie in kan, even laten trekken, wat handenarbeid door de koffie te ‘pressen’ en klaar. Staat knap, drinkt knap en is knap lekker.