Allemachtig mensen, dat de dag ooit nog eens zou komen: ik ben verslingerd geraakt aan de sneaker. Het is een wonder. Het begon ergens deze zomer, toen ik ‘even’ hakken-beu was. Daarna was het een en al slipper wat de klok sloeg en toen ging ik toch maar eens buurten in kamp sneaker. Beviel me eigenlijk wel. Ik kocht Puma platforms, dartelde rond in Adidasjes en kocht zelfs (mijn allereerste..) Nikes (hóe dan, vragen sommigen zich hier af). Afijn, ineens lag er vorige week een schoenendoos op mijn bureau. Met de vriendelijke groeten van Bronx. In het pakketje een soort ‘ugly dad’ shoe, waar we hier op de redactie meteen verliefd op werden. Toen ik eenmaal voelde hoe ze liepen nog meer. Ze passen o-ve-ral onder, en zijn nog fotogeniek ook. Dusse, mocht je nog fijn herfstschoeisel zoeken: deze vriendinnen zijn een must. Ik zeg: doen.