Waarom af en toe make-uploos goed is in het leven

Make-up is mijn vriendin. Make-up is mijn vijand. Jarenlang moest ik het iedere dag op hebben. Kon ik niet ‘even’ naar de supermarkt zonder. Make-up had me in haar macht. Jaloers keek ik naar vriendinnen die schijt hadden en op een zondag en publique koffie dronken in dat nieuwe tentje in de stad zonder een grijntje make-up. Prachtig als dat ze waren. Nee, ie-de-reen kon dat natuurlijk hebben. Iedereen behálve ik.

Totale bullshit.

Het begon eigenlijk allemaal op Aruba. Na dag twee hadden Lilian en ik het überhaupt opgegeven om iets aan ons uiterlijk te doen met die passaatwind. Die pony ging is een clipje naar achteren, de wimpers bleven kort en zacht. Ik bedoel zagen we er dan écht zo anders uit? Nee, als ik naar Lil keek, viel dat reuze mee. Het geeft juist ook wel iets extra gelukkigs, dat niet make-up dragen. Eenmaal thuis betrapte ik mezelf erop de weken na Aruba steeds vaker geen opsmuk op m’n gezicht te willen. Die zwarte eyeliner? Blegh. Helemaal klaar mee ineens. Die foundation? Porieverstoppend ranzig. Mijn gezicht wil ademen. Bovendien is het zomer en is mijn gezicht bruin genoeg.

Toen ik van de week op een terras zat met amper make-up op kwam langzaam het besef: ik ben die vriendin geworden. De ‘angst’ voor mijn make-uploze gezicht is langzamerhand omgeslagen in een soort acceptatie. Ineens zag ik de pracht achter de ongeschminkte vrouw. Naakt en kwetsbaar. De rimpeltjes, de sproetjes, de pretogen, alles altijd maar bedekt door een soort masker. Zou #nomakeup daarom al tijden een ding op social media zijn? Waarom plaats ik op Instagram eigenlijk nooit eens een foto zonder make-up? Weten de mensen die me volgen dan überhaupt wel wie ik écht ben?

Deze maand plaatste ik een paar keer een foto zonder een spoortje make-up op Instagram. Om (jullie ook) eindelijk te laten zien wie ik eigenlijk écht ben. Wat denk je? Die foto’s kregen meer likes en positieve reacties dan al mijn andere foto’s. Blije vakantiekiekjes die ik in eerste instantie niet eens als ‘Instawaardig zag’. Waren ze misschien ook niet, maar wie bepaalt dat eigenlijk? Onthoud dat wat je op je telefoonschermpje ziet 90 procent van de tijd geen realiteit is. Dus vandaag tijd voor die andere 10 procent. In mijn nakie. And I love it.