Waarom de kinderverjaardag skippen een goed idee is

Binnen onze familie hebben we een code. Geen zware erecode, maar de code der kinderverjaardagen. Je gaat naar het feestje van je vader of moeder, bij opa en oma schuif je aan, bent ook present bij je broer en zus, maar kinderen zijn geen verplichting. Met die wetenschap werd ik groot, vond ik altijd reuze efficiënt. En als ik dan met veel kabaal toch naar de viering van dat ene nichtje wilde, dan ging ik daar gewoon lekker logeren. Opgelost. Alleen dan groei je dus op met het idee dat kinderverjaardagen niet bestaan, behalve die van jezelf en je broer of zus.

Over mijn glas keek ik een goede vriend aan. Wat ik van kinderfeestjes vond. Of ‘ie mijn echte of beleefde antwoord wilde, vroeg ik. Eerlijk was zijn reactie, dus ik had een GO. Ik vind kinderverjaardagen ingewikkeld. Ingewikkeld druk, bij meer dan drie onder de drie vooral. Moeilijk met cadeautjes, want is retro in of gaan we gewoon voor plastic fratsen? Ingewikkeld met ledematen, want er steekt altijd wel iets uit of ze lijken geen controle te hebben over een ledemaat in kwestie. Ingewikkeld op welk tijdstip er wel en niet gehuild moet worden, maar ik denk dat het vooral onder een diep hartenroersel is van een kinderloze gast. Ook ingewikkeld is het dat het vaak ’s middags is, want hoe laat moet je dan weer naar huis? En ingewikkeld is het ook dat vaders of moeders dan net wat te veel consumeren, of nóg erger: dat het allemaal nogal wat consuminder is. Ingewikkeld, vind ik het, maar dat zei ik al.

Even ter nuance: ook al staan de kids niet bovenaan mijn wishlist en krijg ik een versnelde hartslag van zo’n partijtje, ik ben geen kinderhater. Ik vind kinders bijzonder vermakelijk. Die van m’n beste vriendin kijkt altijd zo lekker ondeugend en door hem zie ík zelfs de ingenieuze kanten van blokken. Ik vind sommige exemplaren grappig wijs, koddig en zelden draken, maar echt zelden. Alleen in hordes zijn ze me wat te veel. En daar heb je het… Op kinderfeestjes komen kinderen in hordes.

Nu schreef NUweekend over de volwassen vriendschap en dat die vaak stukloopt als er baby’s komen, omdat je zelf niet meer de nummer één bent in je leven en omdat de inrichting van je huis en haard anders wordt. In dat stuk geeft sociaal psychologe Beatrijs Ritsema wat mij betreft het aller- aller- allerbeste advies: nodig vrienden niet uit voor een kinderverjaardag, want a) daar hebben de meeste mensen een gruwelijke hekel aan en b) ze moeten aan de limo in plaats van vino. Familie, vrienden met kinders en de mensen waar je écht, écht close mee bent mogen gevraagd worden, maar verder: niente. Vier voor vrienden gewoon de eigen verjaardag, daar worden ze tevreden mensen van. Amen, Ritsema, amen. Jij gelukkig, zij gelukkig, de kinderen gelukkig.