Waarom eten opeens een straf is als je zwanger bent

Zwanger zijn brengt ook met zich mee dat je aan veel twijfelt. Doe ik dit wel goed? Hoort dit wel? Heb ik niet te veel stress? Ik maak me zorgen of ik niet te veel stress heb, en dat is ook niet goed.

Krijg je dat weer.

Je gaat piekeren, juist omdat je het allemaal zo goed wilt doen. Je wilt geen suffe foutjes maken. Je wilt alles voor elkaar krijgen als bijna-moeder. Het beste voor je kroost. En eten maakt het me lastig in deze zwangerschap. De eerste drie maanden kon ik geen hap door mijn keel krijgen vanwege de heftige misselijkheid, ’s nachts werd ik wakker van de honger en moest mijn man een boterham met kaas smeren, het enige wat ik kon eten.

Toen ging het fysiek beter en kon ik eindelijk weer alles eten waar ik zin in had. Maar ja, dan is het ook weer opletten, elke dag. Wat mag je wel, wat niet? Is dit verse kaas of niet en zit hier rauw ei in of niet en mag je kaasfonduen, want de wijn erin verdampt toch wel? Mag je tiramisu als er geen drank in zit? Ah toe, vind ik zo lekker. Vragen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze mezelf zou stellen. Maar bij elke hap kan ik wel weer chagrijnig worden, want tja, weet ik nu wel tienduizend procent zeker dat mozzarella wel mag en paté ook en kipfilet en tonijnsalade? Gedoe. En het vervelende zit ‘m vooral in het googelen.

Laat dat een wijze les zijn voor iedereen die zwanger is of nog gaat zijn: google níets. Want als je gaat googelen wat wel en niet goed voor je is, dan is alles verboden terrein. Dan durf je niets meer. Vind je water opeens al eng. Echt waar. Hoe meer ik opzoek op het internet, hoe meer zorgen ik krijg. Ik mag wel in bad maar ook weer niet te heet en te lang. Maar wat is te heet en te lang? Een bad is toch juist goed voor die ontspanning? Mag ik nu wel of niet nog sporten de komende maanden? En fietsen naar het werk? En op mijn rug slapen? Ik krijg stress van het googelen en zodra je googelt op ‘stress in de zwangerschap’, nou, dan is het virtueel helemaal paniek. Want dát mag je écht niet doen, als moeder to be. Foei.

Maar je kunt het niet helpen. Het is een cirkel. Je wilt het goed doen en zoekt daarom alles op over wat wel en wat niet mag. En door het opzoeken en googelen en snuffelen op het web, krijg je zorgen. Want uiteindelijk heeft elke site over íets wel íets te zeggen. Dus: ik doe het rustig aan. Luister naar mezelf. Weet heus dat ik geen steak tartaar mag bestellen en doe dat ook niet. Maar laten we niet overdrijven. Vroeger wisten we ook niet alles, toch? En wij zijn met z’n allen, die generatie eerder, ook keurig opgedroogd.