Waarom het heel goed is dat vrouwen negen maanden zwanger zijn

Het leven zit vol verrassingen en als ik terugdenk aan hoe mijn leven vier, vijf maanden geleden nog was, dan kan ik het me nog amper heugen.

Want godsallemachtig, wat is er veel gebeurd in een bizar korte tijd. Op een dag denk je: verrek, ik ben nog niet ongesteld. Je plast over iets heen en jawel, dat plusje verandert je leven. Mijn zwangerschap verloopt allesbehalve normaal en nou ja, dat is best slikken soms. Want een tweeling, dat hadden we niet zien aankomen. Niet verwacht. Niet gepland. En net toen ik aan die gedachte was gewend, hoorde ik de geslachten. Twee jongetjes. Ook niet echt verwacht, want ik was er altijd van overtuigd dat ik een meisje zou krijgen. Gaat lekker met die moederlijke intuïtie, dus. Maar: veel groot nieuws in korte tijd. Dat breekt je ook weleens op en dan kun je daar maar beter gewoon aan toegeven. Zeker in combi met achthonderdduizend hormonen.

En nu merk ik dat de tijd langzaam gaat, en tegelijkertijd ook snel. Volgende week ben ik halverwege de zwangerschap. Dat heeft best lang geduurd voor m’n gevoel, want ik heb ook het idee dat ik al eeuwen zwanger ben en ik kan me dat laatste smakelijke wijntje niet bijster goed meer herinneren. Ik weet ook niet meer wat sashimi is. Of een kater, op m’n buik slapen of een platte buik hebben en in een Levi’s passen. Maar het gaat ook snel, want we moeten nog een huis kopen in de tijd die we nog hebben, plus nog verhuizen. Om nog maar te zwijgen over kinderwagens, commodes en flessenwarmers die we nog moeten scoren. We hebben nog niets. Omdat we dus nog moeten verhuizen. Uiteindelijk weet ik hierdoor één ding zeker: het is maar goed dat je als vrouw negen maanden zwanger bent. You need it.

• Je gaat door verschillende fases heen in je zwangerschap en hoe cliché ook, je hebt tijd nodig om aan alles te wennen. Elke dag helpt daarbij. Van misselijk zijn drie maanden naar je fit voelen naar je voorbereiden op de bevalling. Van spanningen en constant denken ‘gaat alles wel goed met de baby’s?’ tot aan rust in je hoofd krijgen en vertrouwen hebben in je lijf.
• Moeder worden is zoiets speciaals dat niet alleen je lichaam daar de tijd voor nodig heeft, maar ook je mind. Je went elke dag meer aan het idee dat er straks iemand is om voor altijd voor te zorgen en om van te houden. Of twee iemandjes, als je net zoveel geluk hebt als ik.
• Je kunt alles meer accepteren. Je gaat nu eenmaal even wat minder werken, je kan nu eenmaal niet meer alles doen met vriendinnen wat je normaal ook zou doen en je voelt je nu eenmaal sneller moe en dat zal ook zo blijven als je hele nachten uit bed moet voor de baby’s. Accepteren dat het oude leven niet meer terug gaat komen. Heus kun je nog weleens borrelen en zwieren met vriendinnen op vrijdagavond, maar het wordt anders. Minder vanzelfsprekend.
• Als je het geslacht al weet voordat je bevalt: gun jezelf ook die tijd die je krijgt. Met de dag wordt het echter en levendiger en ga je helemaal gelukkig zijn met een jongetje of een meisje. Want het worden jóuw jongetjes of meisjes. Maar ook het geslacht zal even in je wereldje moeten passen en, komt ‘ie weer, daar is tijd voor nodig.
  Je kunt rustig aan de namen wennen. Of nog switchen, mocht je nog twijfelen.
• Je gunt jezelf met de week meer rust, kalmte en ontspanning. Eerst wil je nog bikkelhard doorwerken voor jezelf, maar er komt een punt waarop je denkt: ik moet ook naar mijn lichaam luisteren. Laat mij maar op vrijdagavond op de bank hangen, dat heb ik even nodig.
• Hoe meer je buik groeit, hoe meer je er klaar gaat zijn voor het grote moment: de geboorte. Hoe meer je ze voelt in je buik, hoe meer zin je krijgt om je baby’s te ontmoeten. Zodra maand negen aanbreekt ben je er echt klaar voor, op alle vlakken. Wat heeft de natuur dat toch goed verzonnen.